66256

Cechami charakterystycznymi żeglugi nieregularnej (trampowej) są:

•    Wykorzystywanie tego samego statku na różnych szlakach, a więc tam, gdzie armator może go w danej chwili najlepiej wykorzystać, biorąc pod uwagę aktualną podaż ładunków i wysokość możliwego do zrealizowania frachtu [opłaty za przewóz]

•    Zatrudnianie statku tylko wówczas, gdy znajdzie się dla niego ładunek

•    Obsługa przede wszystkim ładunków masowych

•    Występowanie, przy realizacji konkretnej transakcji, tylko jednego załadowcy

•    Ustalanie każdorazowo stawki frachtowej w drodze negocjacji między armatorem a właściciel handlu

•    O wysokości stawki decyduje aktualna sytuacja na danym, wyjątkowym rynku frachtowym (rynku węgla, zboża itp.), czyli relacja między popytem i podażą, punktem wyjścia do negocjacji są tzw. indeksy frachtowe, ustalana na giełdach frachtowych [zależnie od towaru i ładowności statku]

•    Brak porozumień czy organizacji, mających na celu stabilizację rynku i ograniczanie konkurencji

Uprawianie żeglugi trampowej jest tańsze niż żeglugi liniowej, szczególnie oceanicznej.

Wpływają na to takie czynniki jak:

•    Tańszy tonaż

•    Tańsza eksploatacja statków (np. nie ma potrzeby zatrudniania agentów czy utrzymywania własnych przedstawicieli w portach)

•    Wykorzystywania statków tylko wówczas, kiedy znajdzie się dla nich ładunek

•    Niższe koszty zarządzania i administracji przedsiębiorstwem żeglugowym

Przewozy w żegludze nieregularnej są dokonywane na podstawie porozumień, zwanych

umowami czarterowymi. Podstawowym dokumentem jest czarter (ang. charter party - C/P).

BIMCO opracowało ujednolicone umowy czarterowe..

Czarter jest punktem wyjścia do ustalenia warunków przewozu.

Konosament w żegludze trampowej występuje jako dokument przewozowy.

Makler, który w imieniu właściciela ładunku poszukuje statku, negocjuje warunki umowy i

sporządzoną umowę podpisuje, nazywa się maklerem frachtującym.

W imieniu i na zlecenie przewoźnika poszukuje ładunku i umowę podpisuje makler okrętowy.