wszystkie problemy w przedsiębiorstwie zarządzanym w oparciu o tę technikę rozwiązywane są w przeważającej mierze poprzez improwizację. Jej możliwość stanowi istotną siłę przedsiębiorstwa, zawiera bowiem stosunkowo dużą zdolność adaptacyjną. Ponieważ pracownicy wykonują czynności różnorodne to przedsiębiorstwo może stosunkowo szybko dostosować swoją strukturę produkcyjną do życzeń klientów, e/ ścisłe powiązanie z klientami -
w tej technice zarządzania nie ma na ogół możliwości działania dla anonimowego rynku. Działanie ograniczone jest do stałego geograficznego obszaru na którym znani są wszyscy potencjalni klienci. Najistotniejszym zadaniem staje się utrzymanie ich poprzez osobisty kontakt.
Zaletą tej techniki jest silne identyfikowanie się pracowników z przedsiębiorstwem. Postawione cele organizacyjne widoczne są na wszystkich szczeblach hierarchii. Każdy ma świadomość tego co wniósł do realizacji celów i jaki osiągnięto dzięki temu sukces. W wyniku improwizacji wypełniane są życzenia klientów, przy czym idee ich realizacji pochodzą od przedsiębiorcy. Struktura organizacyjna jest płaska, pomiędzy kierownictwem a wykonawstwem istnieją co najwyżej dwa szczeble hierarchiczne. Tworzone idee pochodzą od przedsiębiorcy, za wyjątkiem obszaru technicznego, na którym właściwie umotywowani robotnicy wprowadzają najczęściej swoje własne koncepcje. Proces kontroli ukierunkowany jest na bezpośredni kontakt z klientami, których oceny służą do korekty realizowanych działań i umożliwiają znalezienie przyczyn niezgodności.
Symptomami sytuacji kryzysowej w tej technice są:
• spadek zysku,
• konflikty w zarządzaniu,
• skargi klientów,
• zakłócenia w komunikacji,
• spadek motywacji do pracy.
W warunkach przekształceń strukturalnych gospodarki polskiej i konieczności utworzenia dużej liczby małych i średnich przedsiębiorstw, ta technika zarządzania wydaje się być szczególnie przydatna.