Układ współrzędnych biegunowych jest w geodezji często wykorzystywany jako układ lokalny. Dotyczy to szczególnie określania położenia punktów sytuacyjnych względem boków osnowy poziomej podczas pomiaru sytuacyjnego metodą biegunową.
Układ biegunowy płaski tworzą: znany punkt B - początek układu, czyli biegun i wychodząca z niego półprosta x zwana osią biegunową.
Współrzędnymi biegunowymi wybranego punktu P są: promień wodzący r, czyli odległość dBP pomiędzy wyznaczanym punktem P a biegunem B i kąt kierunkowy p, zawarty między osią biegunową a promieniem wodzącym, mierzony od osi w prawo, czyli zgodnie z ruchem wskazówek zegara.