Pobieranie próbek dna.
• Pobieranie próbek osadów powierzchniowych i rdzeni zaliczane jest do metod bezpośrednich, tj. takich, w których uzyskiwanie informacji oparto bezpośrednio na oryginalnym materiale badawczym pobranym za pomocą różnego rodzaju próbników i urządzeń.
• Pobieranie próbek osadów z powierzchni dna morskiego , a tym bardziej penetracja dna morskiego, a tym bardziej penetracja dna morskiego jest o wiele trudniejsze niż na ladzie.
• Próbniki i sondy sa na ogół ciężkie i wymagają użycia odpowiednich urządzeń dźwigowych i spokojnego w morza.
• Zależnie od celu badań stosuje się różnego rodzaju przyrządy, począwszy od najprostszych czerpaków zgarniających osad z powierzclmi dna do dużych zestawów wibrosond pozwalających na uzyskiwanie dennego materiału badawczego w postaci rdzenia o długości nawet kilku metrów.
• Analiza zawartości takiego rdzenia pozwala na wszechstronne badania zachodzących procesów sendymentacyjnych, tworów, geologicznych i układów geomorfologicznych.
• Hydrografii morskiej informacje uzyskiwane poprzez pobieranie próbek dna, osadów powierzchniowych i rdzeni są wykorzystywane do:
• Uzupełnienia treści morskich opracowań kartograficznych ( mapy nawigacyjne i specjalne) w zakresie danych odnoszących się do rodzaju i struktury dna morskiego.
• Hydrograficznego przygotowania operacji związanych pogłębieniem i pracami czerpalnymi;
• Przygotowania danych dotyczących powierzchniowych warstw osadów dennych.
□ W zależności od celu prac oraz od rodzaju pobieranego materiału dennego wykorzystuje się różnego rodzaju przyrządy i urządzenia typu próbniki, czerpaki, sondy rdzeniowe, wibrosondy.
□ Najczęściej spotykane nazwy i określenia to:
• Czerpak typu Van Veen.a- do poboru powierzchniowych warstw osadów dennych
• Sonda rdzeniowa typu Kullenberga;
• Sonda rdzeniowa wibracyjna do poboru rdzeni o nienaruszonej strukturze, sonda typu box corer;
• Sonda typu Niemisto