69589

Choroba Minamata - masowe zatrucia rtęcią, katastrofa ekologiczna

W Japonii nad zatoką Minamata - do wód tej zatoki odprowadzane były ścieki z fabryki chlorku winylu, zawierały one niewielkie ilości rtęci (była katalizatorem przy produkcji). Rtęć gromadziła się w wodach zatoki, osadach dennych - tam dochodziło do przemian rtęci przez mikroorganizmy ze związków nieorganicznych do organicznych pochodnych metylowych. Związki organiczne (metylortęć, dimetylortęć) są znacznie lepiej przyswajalne przez organizmy, bardziej dostępne.

Wystąpiło zjawisko biomagnifikacji - metylowa pochodna była dużo bardziej dostępnym związkiem. Spowodowało to wzrost stężenia rtęci w rybach drapieżnych i owocach morza od 2,5 - 10 tys. razy. Stawała się pożywieniem dla ludzi spożywających ją z mięsem ryb.

Doszło do masowego zatrucia ludności - pierwsze w 1956r.

Rtęć działa neurotoksycznie, powoduje:

•    upośledzenie umysłowe

•    uszkodzenie nerwów drgawki, brak zachowania równowagi

rtęcica

•    uszkodzenie mózgu

•    zaburzenia wzroku

Może to prowadzić do śmierci

Kot jest b. wrażliwy na neurotoksyny. Nad zatoką w pierwszej kolejności objawy zatrucia pojawiły się u kotów.

Kot posłużył za materiał badawczy/laboratoryjny —> karmiono je rybami i osadem dennym i analizowano, czy pojawią się u nich takie objawy jak u ludzi (uszkodzenie neuronów OUN, niezborność ruchowa, drgawki)

Urodziło się b. dużo dzieci z objawami zatrucia rtęcią, z niedorozwojem umysłowym, b. dużo dzieci narażonych na działanie rtęci z życiu płodowym. Chorowało ponad 2 tys. osób, 1700 osób zmarło. Działanie teratogenne.