69760

Omów proces wpadkowy.

Art. 389. § 1.Jeżeli oskarżony> odmawia wyjaśnień lub wyjaśnia odmiennie niż poprzednio albo oświadcza, że pewnych okoliczności nie pamięta, wolno na rozprawie odczytywać tyiko w odpowiednim zakresie protokoły> jego wyjaśnień złożonych poprzednio w charakterze oskarżonego w tej lub innej sprawie w postępowaniu przygotowawczym lub przed sądem albo w innymi postępowaniu przewidzianym przez ustawę. § 2. Po odczytaniu protokohi przewodniczącym zwraca się do oskarżonego o wy>powiedzenie się co do jego treści i o wyjaśnienie zachodzących sprzeczności.

Zagadnienie rozszerzenia oskarżenia przeciwko osobie, która występuje w postępowaniu i na rozprawie w charakterze oskarżonego (tzw. proces wpadkowy).

Jeżeli na podstawie okoliczności, które wyszły na jaw w toku rozprawy:

1)    oskarżyciel zarzucił (ustnie) oskarżonemu inny czyn oprócz objętego aktem oskarżenia (co zostaje zaprotokołowane),

2)    nie zachodzi konieczność przeprowadzenia postępowania przygotowawczego co do nowego czynu,

3)    oskarżony wyraził zgodę (w sposób nie budzący wątpliwości) na bezzwłoczne rozpoznanie nowego zarzutu, sąd może (lecz me musi) rozpoznać nowe oskarżenie na tej samej rozprawie (art. 398 § 1).

W razie odroczenia rozprawy, np. z powodu braku zgody oskarżonego na rozpoznanie łączne nowego zarzutu albo w razie konieczności przeprowadzenia postępowania przygotowawczego, oskarżyciel wnosi nowy lub dodatkowy akt oskarżenia (art. 398 § 2). Można także przeprowadzić toczące się postępowanie do końca, w sprawie zaś nowego zarzutu oskarżyciel będzie mógł wnieść w zwykłym trybie odrębny akt oskarżenia.

Przepis dopuszcza przedmiotowe rozszerzenie oskarżenia o nowy, inny, odmienny co do swej istoty, związany z innym zdarzeniem faktycznym czyn oskarżonego, różniący się od czynu zarzucanego w akcie oskarżenia

Omawiana konstrukcja nie narusza zasady skargowości, ponieważ warunkiem rozpoznania nowego czynu jest zarzucenie go przez oskarżyciela. Brak jest tylko nowego czy dodatkowego aktu oskarżenia (jeżeli me występuje sytuacja przewidziana w art. 398 § 2). Zmienia się zatem wyłącznie forma „żądania uprawnionego oskarżyciela", mieszcząca się jednak w ramach art. 14 § 1, określającego zasadę skargowości.