Przedstaw istotę przesłanki „brak skargi uprawnionego oskarżyciela” i określ jakie podmioty mogą występować w charakterze oskarżyciela
Zgodnie z art. 17 § 1 pkt 9 - niedopuszczalność postępowania powoduje brak skargi uprawnionego oskarżyciela.
Brak takiej skargi powoduje niedopuszczalność postępowania. Przesłanka ta nawiązuje do zasady skargowości, a przede wszystkim do art 14, który w § stanowi: wszczęcie postępowania sądowego następuje na żądanie uprawnionego oskarżyciela lub innego uprawnionego podmiotu. Przepis ten wskazuje, że istnienie skargi uprawnionego oskarżyciela odnosi się do postępowania jurysdykcyjnego.
Najważniejszą i najczęściej występującą skargą (zasadniczą) jest akt oskarżenia, który winien spełniać warunki pisma procesowego (art. 119) oraz wymagania określone w art. 332 i 333, jednakże akt oskarżenia sporządzony przez Policję lub organ określony w art. 325d, oraz w postępowaniu uproszczonym może nie zawierać uzasadnienia (art. 332 § 3) w postępowaniu w sprawach z oskarżenia prywatnego może zaś ograniczyć się do oznaczenia osoby oskarżonego, zarzucanego mu czynu oraz wskazania dowodów, na których opiera się oskarżenia (art 487).
Jeżeli pozew nie odpowiada warunkom formalnym, prezes sądu zwraca go oskarżycielowi w celu usunięcia braków w terminie 7 dni.
Skarga musi pochodzić od uprawnionego oskarżyciela. Musi on mieć tzw legitymację procesową i posiadać zdolność do czynności procesowych Skargę publiczną może wnieść tylko osoba uprawniona w danej sytuacji procesowej do występowania w roli oskarżyciela publicznego, skargę zaś prywatną - pokrzywdzony.
W sytuacji określonej w art. 330 oraz 53 i następne pokrzywdzony może wnieść akt oskarżenia w sprawie o przestępstwo ścigane z urzędu jako oskarżyciel posiłkowy. W razie śmierci pokrzywdzonego prawa, jakie by mu przysługiwały, mogą wykonać osoby najbliższe (art 52)
Skargą zasadniczą jest także pozew cywilny, skargami etapowymi - np. apelacja, kasacja Brak tych skarg nie powoduje jednak umorzenia postępowania w ogóle, a jedynie: w przypadku pozwu - niedopuszczalność nurtu dochodzenia roszczeń majątkowych, w wypadku braku skutecznej skargi etapowej zaś -niedopuszczalność prowadzenia postępowania właśnie na danym etapie