69864

postępowania w sprawie prywatnoskargowej (art. 621 § 1 k.p.k.) i brak pozytywnej reakcji na wezwanie wystosowane w trybie art. 120 § 1 k.p.k. spowoduje bezskuteczność aktu oskarżenia. Również nieusunięcie braku pisma procesowego (art 119 § 1 k.p.k.)pomimo wezwania w trybie art.. 120 § 1 k.p k. -spowoduje bezskuteczność tej czynności (art. 120 § 2 k.p k ).

3.    Ze względu na formę czynności procesowej dzielimy je na: czynności ustne, czynności pisemne; czynności łączące obie formy; czynności telefoniczne i czynności telegraficzne.

Niektóre czynności wymagają formy ustnej np przeprowadzenie rozprawy, złożenie zeznania czy wyjaśnienia, podanie motywów wyroku. Inne wymagają Formy pisemnej np akt oskarżenia, uzasadnienie wyroku Ustne czynności są z reguły protokołowane, a pisma są odczytywane Tak więc czynności pisemne i czynności ustne przeplatają się wzajemnie. Niektóre czynności wymagają obu form łączenia np. wyrok musi być napisany i podpisany oraz ogłoszony. Obie formy w takim przypadku pod rygorem stwierdzenia wadliwości muszą być identyczne.

Telefoniczną czynnością może być niekiedy zawiadomienie o rozprawie w przypadku me cierpiącym zwłoki. Wzywać lub zawiadamiać można też w inny sposób stosownie do okoliczności (art 137 k.p.k.). Zgodnie z art. 96 k.p.k. w sprawie mniej istotnej prokurator może w inny sposób niż osobiście lub na piśmie, a więc także telefonicznie, przekazać swoje oświadczenie.

4.    Ze' względu na sposób komunikowania można mówić o czynnościach wyraźnych (ekspresywnych) oraz dorozumianych (konkludentnych).

Czynnością ekspresywną jest np. akt oskarżenia (art. 14 § 1 k.p.k. w zw. z art. 332 k.p.k..), wniosek o przeprowadzenie dowodu (art. 169 k.p.k).

Konkludentna czynność procesowa występuje wtedy, kiedy nie było czynności ekspresywnej. Konkludentność wynika z zachowania się w określonej sytuacji procesowej, które w konkretnej sytuacji wskazuje na istotę czynności. Np. sąd nie wydał postanowienia o dopuszczeniu oskarżyciela posiłkowego lub przedstawiciela społecznego, ale zawiadamia ich o czynnościach, dopuszcza do udziału w rozprawie, umożliwia składanie wniosków i oświadczeń. Stanowi to konkludentne dopuszczenie do udziału w sprawie.

Regułą są wyraźne (ekspresywne) czynności, a dorozumiane (konkludentne) należą do rzadkości.

Konkludentna czynność me może budzić wątpliwości i musi uzewnętrzniać wolę organu lub uczestnika. Milczenie lub zaniechanie są wyrażeniem woli pod warunkiem, że zachowana jest chęć wywołania takich skutków prawnych jakie są następstwem takiej czynności. Zachowanie się uczestnika procesu, którego czynność uznajemy za konkludentną musi wskazywać, że pragnie aby jego zachowanie zostało jednoznacznie uznane przez organ procesowy za czynność.

5.    Ze względu na podmiot dokonujący czynności dzielimy je na czynności: organów, stron oraz pozostałych uczestników.