69926

Przedstaw przejawy zasady oportunizmu w polskim procesie karnym.

Zasada oportunizmu to dyrektywa w myśl której organ procesowy może zaniechać ścigania, mimo, że ściganie z urzędu jest prawnie dopuszczalne i faktycznie zasadne Tryby ścigania, występujące poza trybem ścigania z urzędu, nie stanowią ustępstwa na rzecz oportunizmu. Samo pojęcie interesu społecznego czy publicznego, w doktrynie traktowane jest jako typowe kryterium oportunistyczne Oportunizm odnosi się do czynów, których społeczna szkodliwość czynów, których społeczna negatywność jest większa niż znikoma, tzn. do czynów karygodnych w konsekwencji przestępnych W polskim systemie prawnym oportunizm przejawia się na gruncie postępowania w sprawach nieletnich Oportunizm jest ograniczony, głównie przez odniesienie go do niektórych tylko przestępstw i przez wprowadzenie do ustawy kryteriów wiążących organ procesowy przy podejmowaniu decyzji w kwestii zaniechania ścigania.

Oportunizm właściwy to uchylanie się od ścigania karnego ze względu na pozaprawną niecelowość procesu.

Oportunizm niewłaściwy to uchylanie się od ścigania karnego ze względu na bagatelność sprawy.

Wyjątki na rzecz oportunizmu: umorzenie „absorpcyjne” postępowania, świadek koronny,

umorzenie postępowania przeciwko nieletniemu.