71661

Prawo podmiotowe a uprawnienie:

1.    Prawami podmiotowymi nazywane są uprawnienia o szczególnej doniosłości dla obywateli. W tym ujęciu nie każde uprawnienie zyskuje miano prawa podmiotowego. To historycznie (czasu Oświecenia) ukształtowany sposób użycia tej nazwy i występujący przede wszystkim w nauce prawa państwowego. Prawa te, to prawa człowieka i obywatela, inaczej mówiąc wolności obywatelskie. Takie podmiotowe prawa to np. wolność osobista, własność, nietykalność mieszkania, wolność sumienia i wyznania, wolność zgromadzeń i wolność prasy, wolność stowarzyszeń, czynne i bierne prawo wyborcze itp.

2.    W opracowaniach cywilistycznych - prawo podmiotowe to suma bądź zespól uprawnień. Mówi się, że na treść prawa podmiotowego składają się uprawnienia, albo że z prawa podmiotowego wypływają poszczególne uprawnia. Uprawnienie traktuje się pojedynczą emanację prawa podmiotowego.

3.    Trzecie stanowisko sprowadza się do zamiennego posługiwania się obydwoma określeniami.

4.    Ostatnie stanowisko głosi postulaty całkowitego wyeliminowaniu pojęcia „prawa podmiotowego" i używania tylko „uprawnienia” Argumenty:

-    ogólność i szczególność nie są cechami pozwalającymi odróżnić prawo podmiotowe od uprawnienia

-    nie można dopatrzyć się różnic w pojmowaniu uprawnienia i prawa podmiotowego

-    jedynie oceny i tradycja stanowią podstawę odróżnienia prawa podmiotowego jako szczególnie ważne uprawnienie.