67359

nachylenie krzywej kalibracyjnej i można ją obliczyć metodą najmniejszych kwadratów, albo określić doświadczalnie, stosując próbki zawierające różne stężenia substancji analizowanej.

Granicę wykrywalności substancji analizowanej określa się przez powtarzanie analizy ślepej próby. Granica ta jest stężeniem substancji analizowanej, której odpowiedź jest równoważna średniej odpowiedzi ślepej próbki plus trzy odchylenia standardowe. Dla różnych rodzajów próbek wartość ta jest różna.

Granica oznaczania ilościowego jest to najmniejsze stężenie substancji analizowanej, jakie można oznaczyć z akceptowalnym poziomem dokładności i precyzji. Należy ją ustalać przez użycie odpowiedniego wzorca lub próbki. Nie powinna ona być oznaczana przez ekstrapolację, gdyż zwykle jest to najniższy punkt na krzywej kalibracji (z wyłączeniem ślepej próby).

Odporność na zmianę warunków zwykle ocenia pierwsze laboratorium zanim nawiąże współpracę z innymi laboratoriami.

Dokładność metody jest to bliskość uzyskanej wartości substancji analizowanej względem wartości rzeczywistej. Jeśli nie ma odpowiedniego materiału odniesienia, to dokładność można ocenić na podstawie pomiaru badanych porcji z domieszką wzorców chemicznych. Dokładność można również ustalić przez porównanie z wynikami uznanej metody lub innych odpowiednich procedur, albo przez międzylaboratoryjne badania porównawcze.

Precyzja metody jest to stwierdzenie bliskości zgodności miedzy wzajemnie niezależnymi wynikami badania. Zwykle określa się je za pomocą odchylenia standardowego. Zależy ona w ogólności od stężenia substancji analizowanej i zależność ta powinna być oznaczana i udokumentowana. Powtarzalność jest rodzajem precyzji odnoszonym do pomiarów wykonanych w powtarzalnych warunkach. Odtwarzalność jest konsekwencją precyzji związanej z pomiarami wykonywanymi w warunkach odtwarzalności.