72965

Wstęp teoretyczny:

Metoda napięcia powrotnego (RVM)

Metoda RVM jest modyfikacją pomiarów prądów polaryzacji i depolaryzacji. Jej zasada polega na wyznaczeniu spektrum polaryzacyjnego układu izolacyjnego w postaci zależności tzw. „napięcia powrotnego” U_R od czasu. Cykl wyznaczenia Ur realizowany jest w czterech krokach (rys. 14.a). Pierwszy polega na przyłożeniu do izolacji napięcia stałego o wartości 2000 V na czas tj (zamknięty wyłącznik SI -rys.H.b). Po tym czasie wyłącznik SI jest otwierany i zamykany S2, co powoduje zwarcie izolacji do ziemi. W metodzie przyjęto, że czas zwarcia izolacji do ziemi jest dwukrotnie krótszy od czasu polaryzacji (ładowania). Po czasie t2 rozwierany jest wyłącznik S2 i zamykany S3, co sprawia, że do otwartego układu izolacyjnego przyłączany jest woltomierz o bardzo dużej rezystancji wewnętrznej. Ponieważ czas polaryzacji jest dłuższy od czasu zwarcia to w momencie otwarcia S2 badana izolacja nie jest całkowicie rozładowana.

a)    b)

Rys. 14. Zasada (a) oraz schemat pomiarowy (b) metody RVM

Zatem, po otwarciu S2 na zaciskach woltomierza zacznie narastać z pewną stalą czasową napięcie powrotne (odbudowy). Istotą metody jest trzeci krok, w którym rejestruje się maksymalną wartość napięcia powrotnego U_R oraz czas jego pojawienia się tę.

Czwartym krokiem cyklu jest ponowne zwarcie układu izolacyjnego do ziemi w celu całkowitego jego rozładowania. Spektrum polaryzacyjne badanego układu izolacyjnego wyznacza się na drodze wielokrotnego powtarzania cyklu pomiarowego, przy czym czas polaryzacji w kolejnym cyklu powinien być coraz dłuższy. W ten sposób powstaje cliarakteiystyka U_R = f(t_c), która jest podstawą analizy stanu badanego układu izolacyjnego. Kształt tej charakterystyki jest bardzo wrażliwy na