123743

Wstęp teoretyczny.

Istnieją dwie metody określania plastyczności masy anodowej:

metoda zgniatanego walca, polegająca na określeniu procentowego obniżenia wysokości walca uformowanego z masy surowej obciążonego, w temperaturze 373 [K];

metoda określająca procentowe wydłużenie próbek ułożonych na równi pochyłej o nachyleniu 45° i umieszczeniu w suszarce o temperaturze 200 [°C] na dwie godziny.

Plastyczność masy powinna być tak dobrana, aby np. przy anodzie Sóderberg’a samospiekającej, masa anodowa na powierzchni anody była płynna co pozwala na dobre wypełnienie otworów po sworzniach

W charakterze materiału wiążącego w wyrobach anodowych i katodowych stosuje się pak. Pak jest pozostałością po destylacji smoły. Pak ma za zadanie wypełnić w wyrobach puste miejsca suchej podstawowej mieszanki ziania koksowego, nadać jej plastyczność i spoistość przy prasowaniu, a po spieczeniu ziarna koksu wytworzonego z paku muszą związać i scementować cząstki materiałów podstawowych. Jedną z własności paku jest punkt mięknienia.

Cel ćwiczenia.

Zapoznanie z wyrobami węglowymi wykorzystywanymi w procesie elektrolizy AI2O3 i metodami badania ich własności.

Wykonanie ćwiczenia:

Plastyczność masy anodowej:

Umieścić na równi pochyłej próbki dwóch rodzajów masy anodowej i zmierzyć ich długość początkową 1₀. Umieścić próbki wraz z równią pochyłą w suszarce nagrzanej do temperatury 200 °C na okres 2 godzin. Po tym czasie wyjąć próbki z suszarki, schłodzić i zmierzyć ich długość 1.

Punkt mięknienia paku:

Umieścić stalowe pierścienie wypełnione sprasowanym pakiem w otworach na metalowym statywie - podstawce. Obciążyć każdą próbkę paku stalowym stemplem. Napełnić zimną wodą łaźnię wodną. Wstawić statyw z umieszczonymi pierścieniami i termometrem do łaźni wodnej tak, aby próbki paku były całkowicie zanurzone wodą. Rozpocząć grzanie wody. Zanotować temperaturę mięknienia paku, której odpowiada temperatura całkowitego przebicia próbki przez stempel.