1. Zmiana wierzyciela
Przelew wierzytelności „cesja" -> zastosowana w umowie o innej nazwie niż umowa wierzytelności. Umowa pomiędzy dotychczasowym wierzycielem (cedent) a osobę trzecią (cesjonariusza) na mocy której cesjonariusz nabywa od cedenta wierzytelność. W tej umowie nie uczestniczy dłużnik i nie jest wymaga jego zgoda na przelanie wierzytelności, ponieważ sytuacja dłużnika nie zmienia się, ponieważ on i tak jest coś winien. Ważne jest aby o zawarciu umowy poinformować dłużnika, jest ot ważne z uwagi na fakt do kogo ma spełnić świadczenie. Można dokonywać wielokrotnie przelewu wierzytelności. Jeśli dłużnik nie został poinformowany i spełnił świadczenie (spłacił dług) do cedenta, to jest to ważne świadczenie. Można tę umowę zawrzeć w dowolnej formie, ale jeśli przelewana wierzytelność jest stwierdzona pismem to przelew wierzytelności też powinien być zawarty na piśmie. Jeśli nie była zachowywania forma wtedy mogły by się pojawić problemy w dochodzeniu dowodowym. Można przeleć każdę wierzytelność, ale sę 4 wyjątki:
a) Nie można przelać wierzytelność, której przelania zabrania przepis szczególny
b) Nie można przelać, gdyby to się sprzeciwiało właściwości zobowiązania np. umowa renty
c) Nie wolno przelać jeśli jego dokonanie zostało wyłączone w umowie
d) Nie wolno przelać wierzytelności dokumentów na okaziciela lub z dokumentów zbywanych przez Indos np. weksle (art 517)
Dotychczasowy wierzyciel (cedent) nie odpowiada za działanie, wypłacalność dłużnika. Dłużnikowi przysługują względem cesjonariusza wszelkie zarzuty, które mu przysługiwały wobec cedentowi. Ogólną zasadą jest to, ze sytuacja dłużnika nie ulega zmiana.
Subrogacja -> wstąpienie osoby trzeciej w prawa zaspokojonego wierzyciela. Dochodzi do niej w ten sposób, ze 3 osoba spełnia świadczenie za dłużnika i przez to staje się wierzycielem dłużnika. Mimo, że doszło tu do zaspokojenia wierzyciela, to zobowiązanie nie wygasa, ale osoba trzecia wstępuje w miejsce zaspokojonego wierzyciela. Dopuszczalna jest tylko w przypadkach wskazanych w art 518.
Art. 518. § 1. Osoba trzecia, która spłaca wierzyciela, nabywa spłaconą wierzytelność do wysokości dokonanej zapłaty:
1) jeżeli płaci cudzy dług, za który jest odpowiedzialna osobiście albo pewnymi przedmiotami majątkowymi;
2) jeżeli przysługuje jej prawo, przed którym spłacona wierzytelność ma pierwszeństwo zaspokojenia;
3) jeżeli działa za zgodą dłużnika w celu wstąpienia w prawa wierzyciela; zgoda dłużnika powinna być pod nieważnością wyrażona na piśmie;
4) jeżeli to przewidują przepisy szczególne.
W wypadkach powyższych wierzyciel nie może odmówić przyjęcia świadczenia, które jest już wymagalne.