74718

Bioróżnorodność

Historia- obszary nienawiedzane przez zachodzące w czasie geologicznym katastrof, np. zlodowacenia, stały się dla wymierających gatunków pulą zasobów genowych.

Zróżnicowanie siedlisk- im większa jest przestrzenna różnorodność i zróżnicowanie poziome lub pionowe, tym więcej nisz ekologicznych, co przekształca się na większą różnorodność biologiczną biocenozy

Wielkość obszaru- uzależnienie wzrostu różnorodności biologicznej od powierzchni ekosystemu objawia się następującą prawidłowością: dziesięciokrotny wzrost powierzchni skutkuje podwojeniem liczby gatunków.

Interakcje biocenotyczne- drapieżnictwo i konkurencja sprzyjają różnorodności, jednak o ile drapieżnictwo zmniejsza konkurencyjne wypieranie i tym samym pozwala na zajmowanie siedlisk przez większą liczbę gatunków, to konkurencja tylko wtedy zwiększa bioróżnorodność, kiedy sprzyja specjalizacji

Klimat- liczba gatunków jest większa w rejonach gorących i maleje w kierunku biegunów. Rejony o stabilnym klimacie stwarzają warunki do ewolucji bardziej wyrafinowanych przystosowań niż obszary o klimacie zmiennym.

Dla bioróżnorodności obszarów wiejskich istotne znaczenie mają:

1.    Tradycyjne elementy krajobrazu wiejskiego, uwarunkowane ekstensywnymi formami gospodarowania

-    zróżnicowania połno- łąkowo- leśna struktura krajobrazu, związana z małymi powierzchniami działek i bogatą rzeźbą terenu

-    elementy krajobrazu związane z tradycyjną gospodarką łąkowo- pastwiskową, taki jak miedze, łąki w różnym stopniu rozwoju czy stogi siana

-obfitość elementów nieprodukcyjnych (zadrzewienia, żywopłoty)

2.    zachowana stara architektura wiejska

3.    liczne ostoje dla ptaków i innych zwierząt zasiedlających ww. obiekty

4.    znaczna liczba ptaków lęgowych związanych z terenami rolniczymi

5.    zachowane liczne siedliska bagienne i podmokłe, użytkowane jako łąki lub

pastwiska

6.    spasane, bogate w gatunki murawy nizinne i górskie

7.    ponad 900 lokalnych odmian (ekotypów) roślin uprawnych

8.    ponad 200 rodzimych ras zwierząt