a po wyborach dzielą się na dwie izby o jednakowych kompetencjach, przy czym w jednej izbie zasiada mniejsza ich część (w Islandii 1/3, w Norwegii 1 14), a w drugiej pozostali. Podział ten ma znaczenie dla procesu ustawodawczego, ale niektóre działania izby podejmują współnie'.
Izba tzw. reprezentacji funkcjonalnej
Izba tego typu reprezentuje różnego rodzaju interesy, organizacje, związki itp. Ten typ drugiej izby jest niezwykle rzadki. Występuje w pewnym zakresie w Irlandii, gdzie członków drugiej izby wybierają kurie reprezentujące określone interesy, uniwersytety itp. Ma on bardziej walor modelu teoretycznego i nie został w pełni zrealizowany w żadnym państwie.
Istnieć mogą dwa rozwiązania określające stosunki między izbami:
1) równość obu izb polegająca na tym, że mają one identyczne kompetencje, a różnice zdań między nimi usuwane są w trakcie skomplikowanego i długotrwałego procesu umożliwiającego zawarcie kompromisu, a gdy nie uda się go osiągnąć sprawa nie zostaje rozstrzygnięta przez parlament (rozwiązanie takie występuje np. w Szwajcarii);
2) supremacja jednej z izb (model dwuizbowości nierównoważnej) polegająca na tym, że jedna izba ma węższe uprawnienia niż druga i duża część jej kompetencji mieści się w zakresie działania drugiej, a ponadto w razie różnicy zdań między izbami decyduje stanowisko tej drugiej.