Obiekty informatyczne dzielą się na dwie grupy:
- już zepsute
- te, które zepsują się m> pewnym konkretnym czasie.
Pewne parametry niezawodnościowe (np. MTBF) wprowadzają błędne rozumowanie stwierdzające, że w eksploatacji systemu nie można mówić o jakiejkolwiek awarii. Założenie to jest prawdziwe jedynie przy zapewnieniu idealnych warunków funkcjonowania systemu. W praktyce, takie warunki są niemożliwe do spełnienia.
Próbując więc zapewnić maksymalną niezawodność dowolnego systemu, nie można polegać wyłącznie na jego parametrach niezawodnościowych.
Im bardziej złożony system, tym jego czas MTBF jest mniejszy (jest on wypadkową czasów MTBF poszczególnych urządzeń).
Istnieją systemy, od których wymaga się niezawodności działania noszą nazM’ę newralgicznych. Wprowadza się w nich nadmiarowość sprzętową informacyjną i ewentualnie czasową. W rezultacie osiąga się system odporny na uszkodzenia (fault-tolerant). Jest on w stanie pełnić swoje funkcje nawet po wystąpieniu awa-rii (wówczas jego praca odbywa się przy gorszych parametrach, np. czasowych).
Według statystyk, procent fałszywych zgłoszeń awarii w systemie jest największy w początkowym okresie jego działania (sięga nawet do 80-90%). Problemy wynikają np. z tego, że użytkownik samodzielnie prze konfigurował coś w systemie, bądź nie ma wystarczających wiadomości do korzystania z systemu.
Rozkład pomiędzy zgłoszeniami fałszywymi a prawdziwymi zmienia się wraz ze zwiększaniem się długości eksploatowania systemu. Okres wstępny (z ogromną ilościąfalszywych alarmów) trwa zazwyczaj do pół roku._
Bez względu na parametry niezawodnościowe poszczególnych komponentów, istnieje znaczne prawdopodobieństwo uszkodzenia systemu informatycznego, zarówno w części programowej jak i sprzętowej. W większości przypadków, przyczyną uszkodzenia jest niespełnienie wymogów odnoszących się do funkcjonowania systemu. Jeżeli system jest systemem newralgicznym, konieczne jest zastosowanie architektury odpornej na uszkodzenia.
System odporny na uszkodzenia (fault-tolerant) to system, w którym w przypadku uszkodzenia jego komponentów zachowywane są parametry funkcjonalne przy niezmiennym, bądź zmieniającym się w niewielkim zakresie wydajności systemu.
W przypadku sieci komputerowych, przestoje w działaniu powinny być mierzone w promilach. W niektórych warunkach może to być trudne do osiągnięcia (do przestoi zalicza się również brak kontaktu z siecią zewnętrzną a to już może być problem niezależny).
W warunkach polskich, dopuszczalne są przestoje rzędu pojedynczych procentów.
Projektując sieć komputerową należy być przygotowanym, że bez względu na sposób projektowania i jej eksploatacji, uszkodzenia i defekty najprawdopodob-niej się i tak pojemną. Należy je wówczas zlokalizować i usunąć._
Politechnika Rzeszowska im. Ignacego Łukasiewicza Zakład Systemów Rozproszonych Rzeszów 2002