75106

EGZEKUCJA Z WYNAGRODZENIA ZA PRACE.

Egzekucja ta skierowana jest do wynagrodzenia nie pobranego, czyli do wierzytelności, którą dłużnik jako pracownik ma wobec pracodawcy i której przedmiotem są wszelkie wypłaty pieniężne związane ze stosunkiem pracy do zlecenia.

Egzekucja z wynagrodzenia pobranego jest jak każda egzekucja z pieniędzy, egzekucją z ruchomości. W myśl przepisów o egzekucji z wynagrodzenia za pracę odbywa się też egzekucja z emerytur, rent, zasiłków z tytułu ubezpieczenia społecznego i dla bezrobotnych.

Egzekucja z wynagrodzenia za pracę należy do komornika przy sądzie rejonowym ogólnej właściwości dłużnika (art. 880). Pierwszą czynnością egzekucyjną jest zajęcie wynagrodzenia.

Komornik dokonuje zajęcia przez:

zawiadomienie dłużnika, że do wysokości egzekwowanego świadczenia i pełnego pokrycia długu nie wolno mu odbierać wynagrodzenia za pracę poza częścią wolną od zajęcia oraz rozporządzać nią w inny sposób, wezwanie pracodawcy, aby nie wypłacał dłużnikom żadnego wynagrodzenia w granicach zajęcia, lecz wypłacał to wynagrodzenie wierzycielowi albo komornikowi (art. 881). Zajęcie jest dokonane z chwilą doręczenia pracodawcy tego wezwania. W ciągu tygodnia pracodawca zobowiązany jest do przedstawienia zestawienia wynagrodzenia dłużnika za okres 3 miesięcy przed zajęciem i złożenie oświadczenia o ewentualnym przeszkodach wypłacania wynagrodzenia.

Skutki zajęcia:

1)    Dłużnik nie może odebrać wynagrodzenia w granicach zajęcia,

2)    Komornik może wymierzyć grzywnę pracodawcy który w terminie nie złożył oświadczenia (art. 882).

3)    Rozporządzanie przez dłużnika zajętym wynagrodzeniem jest nieważne.

4)    Komornik powinien nadzorować uiszczanie wpłat przez pracodawcę oraz odebrać dłużnikowi na wniosek wierzyciela dokumenty, stanowiące dowód wierzyciela i złożyć je do depozytu sądowego.