75286

Cechy czynnościowe mięśni gładkich

Mięśnie gładkie są zdolne do utrzymania długotrwałego aktywnego przykurczu nazwanego tonusem mięśni gładkich. Może on wzrastać lub obniżać się zależnie od miejscowych czynników, nie wykazuje potencjałów czynnościowych, zależy tylko od potencjału spoczynkowego. Depolaryzacja błony mięśni gładkich powoduje wzrost przepuszczalności nie tyłko dla jonów Na, lecz również Ca. Te ostatnie wnikają do komórek uruchamiają cały proces skurczowy. Im większa depolaryzacja tym więcej jonów Ca wnika do komórek, prowadząc do większego przykurcza Dopiero po osiągnięciu wartości progowej depolatyzacja wywołuje powstanie potencjału czynnościowego i skurcz mięśnia.

Szybkie i silne rozciąganie mięśnia gładkiego powoduje depolaryzację bł.kom, wzrost jej przepuszczalności i w następstwie skurcz rozciąganego mięśnia. Nagłe rozciągnięcie mięśnia gładkiego wywołuje najpierw' jego przykurcz, a następnie stopniowe rozluźnienie. Tonus mięśniowy początkowo się podnosi a później opada. Tonus mięśni gładkich i jego zmiany nazywane skurczami fonicznymi są zjawiskiem niezależnym od występujących w tych mięśniach skurczów tytanicznych. Skurcze te mogą znikać, zmniejszać się lub zwiększać, nakładając się każdorazowo na istniejący tonus lub zachodzące skurcze foniczne.