75323

Skurcze mięśni w organizmie(sumow anie w obrębie mięśnia)

Skurcze izolowanego mięśnia:

-izotoniczny-dochodzi do zmiany długości, ale nie napięcia mięśnia(skurcz ze stałym obciążeniem, związanym ze zbliżaniem się przyczepów mięśnia)

-izometryczny-zmienia się napięcie, przy niezmienionej długości mięśnia-możliwe wywołanie takiego skurczu dzięki obecności w mięśniu (oprócz elementów kurczliwych) elementów elastycznych i rozciągliwych

-SKURCZE AUKSOTONICZNE-(TAKIE SĄ NORMALNE SKURCZE W ORGANIZMIE)-SKURCZE MIESZANE-ZMIENIA SIĘ ZARÓWNO NAPIĘCIE, JAK I DŁUGOŚĆ MIĘŚNI

-skurcz pojedynczy-wykonuje go mięsień podrażniony pojedynczym bodźcem o sile progowej lub wyższej; może być izotomczny lub izometryczny W izotonicznym skurczu pojedynczym wyróżnia się 3 fazy:

1.U tajonego pobudzenia(czas utajonego elektromechanicznego pobudzenia)-ezas od chwili zadziałania bodźca powodującego powstanie potencjału czynnościowego do momentu rozpoczęcia skurczą W tym okresie:

-zachodzą zmiany od depolaryzacji sarkolemy do zapoczątkowania wsuwania się nitek aktyny pomiędzy nitki miozyny i rozwoju napięcia czynnego w strukturach kurczliwych mięśnia, -dochodzi do wzrostu produkcji ciepła zwanego ciepłem aktywacji układu kurczliwego, -występują zmiany pobudliwości włókien mięśniowych

•    w czasie depolaryzacji błony komórkowej jest ona zupełnie niewrażliwa na bodźce-okres refrakcji(niewrażliwości) bezwzględnej (u żaby trwa około 1 ms)

•    następnie-w okresie repolaryzacji-występuje okres refrakcji względnej-pobudzenie jest możliwe, ale pobudliwość błony jest jeszcze znacznie obniżona(około 4 ms).

2.Skurczu-napięcie mięśnia stopniowo rośnie-szczyt po 50 ms,a po jego przekroczeniu, już w momencie->

->3.Rozkurczu napięcie opada powoli do poziomu napięcia biernego(spoczynkowego).

Przy rzadkich pojedynczych bodźcach, skurcz każdego włókna mięśniowego podlega prawu "wszystko albo nic", co znaczy, że oddzielne włókna wykonują zawsze skurcze maksymalne, niezależnie czy zadziałał bodziec progowy czy nadprogowy.

Natomiast amplituda skurczu całego mięśnia zależy od siły bodźca bardzo wyraźnie-włókna mięśniowe tworzą w mięśniach pęczki i amplituda, a tym samym siła skurczu zależy od tego, jaka ich ilość jednocześnie zostanie objęta stanem pobudzenia. Im więcej włókien skraca jednocześnie swoją długość, tym silniej kurczy się mięsień jako całość. Podczas skurczu maksymalnego skracają się wszystkie włókna danego mięśnia. Dzięki tej zależności, siła skurczu mięśnia może być stopniowana, co umożliwia płynność i precyzję ruchów.

Przy niedużej częstotliwości bodźców nadprogowych występują kolejne skurcze pojedyncze mięśnia. Przy wzroście częstotliwości tych bodźców zaczyna się pojawiać zjawisko sumowania się skurczów pojedynczych ->powstają skurcze tężcowe.