Budow a i funkcje rdzenia kręgów ego (neurony hamujące i pobudzające).
Rdzeń kręgowy jest składową kontroli mchu i zawiera wspólne końcowe drogi, poprzez które ruch jest wykonywany. Uczestniczy on we właściwym wykonaniu zadania mchowego przez wybór właściwych motoneuronów do poszczególnych zadań i przez odruchowe dostosowywanie stopnia ich aktywności. Mózgowie i rdzeń kręgowy komunikuje się z narządami za pomocą nerwów obwodowych
Składa się z mózgowia osłoniętego czaszką i rdzenia kręgowego osłoniętego przez struktury kostne kanału kręgowego i 3 łącznotkankowe błony (opony).
RDZEŃ KRĘGOWY (MEDULLA SPINALIS) budowa morfologiczna:
# położony w kanale kręgowym
# jego kształt to wydłużony i spłaszczony stożek
# jego koniec położony jest na wysokości pierwszego lub drugiego kręgu lędźwiowego
# przechodzi w nić końcową sięgającą do drugiego kręgu guzicznego
# budowa jest metameryczna czyli podzielony jest na segmenty - NEUROMERY których od każdego wychodzą dwie pary nerwów rdzeniowych - prawy i lewy.
budowa anatomiczna:
# składa się z istoty białej - (warstwa zewnętrzna) oraz istoty szarej (warstwa wewnętrzna) czyli jest odwrotnie niż w mózgowiu
iSTOTA BIAŁA - tworzy tzw. sznury ( przedni, boczny, tylny)
w sznurach biegną drogi dzielące się na: krótkie (własne) i długie (korowo - rdzeniowe, rdzeniowo - wzgórzowe)
Sznur przedni i boczny to drogi ruchowe i czuciowe.
Sznur tylni to drogi czuciowe.
ISTOTA SZARA - tworzy słupy (przedni, boczny, tylny)
W słupach przednich leżą skupienia neuronów zwane jądrami mchowymi nerwów rdzeniowych.
W slupach tylnych leżą skupienia neuronów - jądra grzbietowe lub czuciowe.
W slupach bocznych leżą skupiska neuronów zwane jądrami pośrednio - bocznymi oraz jądra pośrednio - przyśrodkowe od których wychodzą włókna nerwowe współczulne i przywspółczulne.
Włókna ruchowe eferentne dochodzące do wrzeciona mięśniowego nazywają się włóknami gamma. Ich aksony należą do grup Agamma.
Aksony gamma regulują wrażliwość receptora na rozciąganie. Istnieją dwa typy tych włókien.
A. Dynamiczne- unerwiające włókna intrafuzalne z torebką jąder i podwyższają wrażliwość na rozciąganie; częstotliwość impulsacji włókien aferentnych la przydanej szybkości rozciągania jest zwiększona przez wyładowania z dynamicznych włókien gamma
B. Statyczne aksony gamma unerwiają przede wszystkim włókna z łańcuszkiem jąder i zwiększają toniczną aktywność włókien aferentnych la przy danej długości mięśnia.
Czasami niektóre włókna z torebką jąder są podobne do włókien z łańcuszkami jąder. Nazywamy je statycznymi w łóknami torebkowymi i są unerwiane przez statyczne włókna gamma.