Odruch deflacyjny z płuc
Odruch deflacyjny Heringa-Breuera polega na zmniejszeniu czasu trwania wydechu spowodowanym maksymalnym opróżnieniem płuc. Zależność objętościowo-ciśnieniową płuc można podzielić na fazy: inflacji (napełniania się płuc powietrzem) i deflacji (opróżniania płuc).
W I fazie deflacji (opróżniania płuc) ciśnienie spada gwałtownie a objętość nieznacznie maleje. Płuca są mało podatne na odkształcenia a siły sprężystości rozciągniętych włókienek białkowych gwałtownie spadają. Opróżnianie pęcherzyków odbywa się powoli i równomiernie. WII fazie deflacji objętość maleje wraz ze spadkiem ciśnienia i opróżniają się wtedy głównie liczne pęcherzyki małe. Nie dochodzi jednak do zapadnięcia się płuc, gdyż zmniejszające się napięcie powierzchniowe zapewnia ciągłą zmianę objętości przy ciągłej zmianie ciśnienia.
Histereza jest więc zmianą objętości płuc przy zmianach ciśnienia.