76218

4)    ułatwianie dostosowania pracowników do zmian w przemyśle i systemach produkcji

5)    a) reforma wspólnej polityki rolnej w tym adaptacji struktury produkcji, przetwórstwa i zbytu w sektorze rolnym

5b)pomoc w rozwoju i zmianach strukturalnych obszarów wiejskich

6)    wspieranie rozwoju i dostosowania strukturalnego regionów o wyjątkowo niskiej gęstości zaludnienia

W latach 2000-2006 skorygowano tę listę do 3 podstawowych czyli do celu nr 1, celu nr 2 (składającego się z celu nr 2 i 5b) oraz celu nr 3 skoncentrował się na tym czym nie zajmowały się cele 1 i 2, czyli problemem modernizacji rynku pracy.

W tych też latach nastąpiły 4 inicjatywy UE

-INTERREG III (współpraca przygraniczna, międzynarodowo, międzyregionalna)

-EQUAL (międzynarodowa współpraca w dziedzinie przeciwdziałania wszelkim formom dyskryminacji nierówności an rynku pracy)

-LEADER + (rozwój obszarów wiejskich)

-URBAN II (wspieranie innowacyjności strategi na rzecz terenów miejskich

W kolejnych latach 2007-2013 Komisja Europejska przedstawiła nowy plan działań pt „Nowe partnerstwo dla spójności: konwergencja, konkurencyjność, współpraca”.

Pierwszą wymieniona została konwergencja, czyli wspieranie wzrostu oraz tworzenia nowych miejsc pracy w państwach członkowskich i regionach najsłabiej rozwiniętych.

Druga jest konkurencyjność, związana jest ona z wyzwaniami które dotyczą wszystkich państw członkowskich. Chodzi o dostosowanie się do nagłych zmian ekonomiczno-społecznych.

Ostatnim priorytetem jest współpraca, czyli gwarancja harmonii i równomiernego rozwoju UE.

Polityka regionalna będzie dobrze sprawowana jeżeli bezie przestrzegało się pewnych zasad:

1 (Zasada koncentracji- oznacza skupienie działań oraz środków w dziedzinach o podstawowym znaczeniu dal spójności ekonomiczno-społecznej. Chodzi o precyzyjne określenie celu pomocy. Koncentruje się on na pomocy ściśle określonego regionu, co skutkuje hamowaniem rozproszenia pomocy a tym tym samym zmniejszenia jej skuteczności

2) Zasada partnerstw a- polega na ścisłej współpracy różnych instytucji przy negocjowaniu programu polityki regionalnej. Oznacza współdziałanie krajowych podmiotów publicznych i prywatnych z instytucjami wspólnotowymi w przygotowaniu programów pomocowych na rzecz wybranych regionów i obszarów. Zasada ta rozciąga się na 2 poziomy relacji: -miedzy władzami politycznymi różnych poziomów; -miedzy władzami publicznymi, organizacjami społecznymi i gospodarczymi

3) Zasada programow ania- polega na wieloletnim planowaniu działań wspierający kraj czy

region, opartych na narodowych planach rozwój regionalnego.

4) Zasada dodatków ości- dotyczy ona sposobów finansowania różnych celów. Oznacza ona iż

Komisja Europejska jedynie dodaje swoje środki do sum wyasygnowanych na dany cel przez kraje i regiony. W rezultacie fundusze unijne nie zastępują ani nie wykluczają, lecz jedynie powiększają krajowe środki finansowe przeznaczone na politykę regionalną

5) Zasada koordynacji- koordynacji podlegają działania wszystkich funduszy strukturalnych i innych narzędzi finansowych UE. Konieczna jest także koordynacja polityki regionalnej państw członkowskich. Zasada ta dotyczy 3 grup koordynacji:

-zintegrowanego wykorzystania wszystkich instrumentów finansowania -koordynowania przez Komisję politykę regionalną krajów członkowskich -dążenie do liarmonijnego rozwoju przestrzeni europejskiej

6)    Zasada kompłcmentarności- polega na uzupełnianiu się działań państwa członkowskich i organizacji wspólnotowych

7)    Zasada subsydiarności- Władze wyższego szczebla nie powinny i nie mogą podejmować