KAPITAŁ LUDZKI
M «C XnMSTMrCM SKi>OSO
UR - nowoczesność i przyszłość regionu
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
ZAGADNIENIA TEORETYCZNE
1. Zmiany stanu skupienia, przejścia fazowe, parowanie, wrzenie.
2. Ciepło parowania.
3. Układy wielofazowe i wieloskładnikowe.
4. Reguła faz Gibbsa.
5. Diagramy fazowe ciecz-gaz w układach dwuskładnikowych.
6. Prężność par nad idealna mieszaniną cieczy - prawo Raoulta.
7. Odchylenia dodatnie i ujemne od prawa Rauolta.
8. Zeotropy i azeotropy dodatnie i ujemne.
9. Destylacja i rektyfikacja.
DESTYLACJA
Destylacja jest metodą rozdzielania wieloskładnikowych mieszanin ciekłych i oczyszczania substancji lotnych, polegającą na odparowaniu składnika najbardziej lotnego w danych warunkach ciśnienia i temperatury, a następnie na skropleniu jego par i zebraniu skroplonej cieczy (destylatu).
Podczas ogrzewania cieczy prężność pary wzrasta aż do momentu, gdy staje się równa ciśnieniu atmosferycznemu i następuje wrzenie cieczy, czyli parowanie zachodzące w całej objętości cieczy. Temperatura wrzenia cieczy jest to więc temperatura, w której prężność par cieczy jest równa ciśnieniu atmosferycznemu. Rozróżnia się następujące typy destylacji: destylację prostą, destylację frakcyjną, rektyfikację, destylację z parą wodną
- destylację pod zmniejszonym ciśnieniem.
DESTYLACJA PROSTA
Podczas destylacji prostej ciecz doprowadza się do wrzenia a otrzymane pary substancji lotnej poddaje się procesowi skraplania przez bezpośrednie oziębianie. Zwykle prowadzi to jedynie do zwiększenia zawartości substancji bardziej lotnej w destylacie i substancji mniej lotnej w pozostałej cieczy, natomiast nie prowadzi do otrzymania czystych składników. Dlatego destylacja prosta jest dobrym sposobem rozdzielania lotnego rozpuszczalnika od nielotny lub słabo lotnych
s. 2/8
Uniwersytet Rzeszowski, al. T. Rejtana 16c, 35-959 Rzeszów Biuro Projektu: budynek Al, pokój 024. Id. 4 48 17 872 11 84 www.nipr.univ.rzeszow.pl, £ nipr<9univ.rzeszow.pl