81793

12 października 1939 na mocy dekretu kanclerza Rzeszy o administracji okupowanych ziem polskich niewcielonych do Rzeszy, utworzono Generalne Gubernatorstwo z Hansem Frankiem jako generalnym gubernatorem. W skład GG weszły: część województwa warszawskiego z Warszawę, część województwa łódzkiego, województwo kieleckie, lubelskie, reszta województwa krakowskiego oraz część województwa lwowskiego. Na mocy umowy niemiecko-słowackiej z 21 listopada 1939 do Słowacji wcielono 52 gminy o powierzchni 700 km². Obszar GG liczył 96 tys. km² z 12 min. ludności.

Na mocy układu o przyjaźni i granicy zawartego między Niemcami i ZSRR 28 września 1939, 200 tys. km² wschodnich terenów Rzeczypospolitej Polskiej wraz z 13 min ludności znalazło się pod okupację sowieckę.

22 czerwca 1941, po rozpoczęciu wojny sowiecko-niemieckiej, do Rzeszy włęczono Okręg Białystok obejmujęcy ok. 31 tys. km² z 1 min 600 tys. ludności. Do GG włęczono tereny województwa lwowskiego, stanisławowskiego i tarnopolskiego - tworzęce odtęd Dystrykt Galicja. Tym samym obszar GG powiększył się do 145 tys. km² zamieszkanych przez blisko 17 min. osób. W 1941, po zajęciu całego terytorium przedwojennej II Rzeczypospolitej, pozostałe jej tereny włęczono do Komisariatu Rzeszy Ukraina i Komisariatu Rzeszy Wschód.

Ziemie polskie włęczone do Niemiec

Polityka niemiecka na ziemiach włęczonych do Rzeszy ukierunkowana była na ich zupełnę germanizację. Cel ten zamierzano uzyskać poprzez zniemczenie części ludności, którę uznano za odpowiednię pod względem rasowym, oraz zmuszaniem części obywateli polskich do podpisywania niemieckiej listy narodowościowej, tzw. Volkslisty. Pozostałę ludność polskę zamierzano wytępić lub wysiedlić do Generalnego Gubernatorstwa. W latach 1939-1940, wysiedlono do GG ok. 750 000 Polaków z terenów Ślęska, Wielkopolski i Pomorza. Celom eksterminacyjnym służyły obozy. W końcu sierpnia 1939 utworzono obóz policyjny w Stutthofie (przeznaczonych poczętkowo dla mieszkańców Gdańska i Pomorza narodowości polskiej). Pod koniec 1939 dla Polaków utworzono także obozy w Skalmierzycach, Potulicach, Poznaniu, Łodzi, Działdowie, Toruniu i Inowrocławiu. W miejsce Polaków zmuszonych do opuszczenia tych terenów osiedlano kolonistów niemieckich, oraz Niemców Bałtyckich ewakuowanych z państw bałtyckich 1939/1940 r. Stosowano także konfiskatę majętku, oraz wywózki do pracy przymusowej w głęb Rzeszy.

20 listopada 1939 zagarnięte ziemie polskie zostały włęczone w niemiecki system walutowy. Z wyjętkiem Gdańska i ziemi cieszyńskiej utrzymano granicę policyjnę między Rzeszę a ziemiami wcielonymi. W celu realizacji niemieckiej polityki narodowościowej wprowadzono specjalnę organizację administracji i sędownictwa. Polskie organy sędownicze administracyjne i samorzędowe zostały zlikwidowane.

Administracja i policja

Tereny wcielone do Rzeszy zostały podzielone pod względem administracyjnym na okręgi:

•    Gdańsk - Prusy Zachodnie

•    Kraj Warty

Okręgi dzieliły się na rejencje, które z kolei podzielone były na powiaty miejskie i wiejskie. Centralnym urzędem Rzeszy dla ziem wcielonych był minister spraw wewnętrznych. Na czele administracji okręgu Rzeszy stał, mianowany przez kanclerza Rzeszy, namiestnik, który jednocześnie był kierownikiem NSDAP. Namiestnicy byli równolegle komisarzami obrony Rzeszy i pełnomocnikami Komisarza Rzeszy dla Umocnienia Niemczyzny. Namiestnikiem okręgu Gdańsk - Prusy Zachodnie został Albert Forster, a Kraju Warty Arthur Greiser.

Na szczeblu rejencji administrację kierował prezes rejencji, który sprawował również kierownictwo NSDAP na swoim terenie. Administrację powiatu wiejskiego kierował starosta, a powiatu miejskiego burmistrz. Byli oni również kierownikami partii.