81852

•    Niedopasowanie popytu i podaży na określony rodzaj pracy - bezrobocie strukturalne. Np. w gospodarce może być za dużo rolników w stosunku do faktycznych potrzeb rynka a jednocześnie za mało chirurgów czy informatyków. Bezrobocie takie najczęściej dotyka sektory gospodarki o niskiej wartości dodanej, dużej konkurencji i wrażliwe na cykle koniunkturalne.

•    Sztywne i opresywne dla pracodawcy prawo pracy. Pracodawcy mimo iż potrzebuję w danej chwili pracowników, mogę obawiać się zatrudniania ze względu na potencjalne późniejsze problemy ze swobodnym zwalnianiem czy zapewnieniem określonych warunków pracy, którym nie sę w stanie podołać.

•    Niedopasowanie terytorialne miejsc zapotrzebowania na pracę i zasobów siły roboczej. Znalezienie pracy wymaga wtedy zmiany miejsca zamieszkania.

•    Prawna reglamentacja pracy - konieczność uzyskiwania państwowych będź korporacyjnych pozwoleń oraz licencji na pracę. Efektem jest m.in. redukcja liczby pracowników mogęcych wykonywać dany zawód, a co za tym idzie wzrost bezrobocia i spadek konkurencyjności w branży.^

•    Między zakończeniem pracy w poprzednim miejscu pracy, a jej podjęciem w nowym mija pewien czas. Ten typ bezrobocia określa się mianem bezrobocia frykcyjnego i jest ono zazwyczaj niskie a także nie ma istotnego wpływu na gospodarkę.

•    Brak doświadczenia zawodowego wśród absolwentów. Dla pracodawcy adaptacja nowozatrudnionego do stanowiska pracy zwykle jest inwestycję, której np. w warunkach wysokiego bezrobocia nie ma sensu podejmować. Korzystniej jest zatrudnić pracownika doświadczonego.

3.    MIERZENIE BEZROBOCIA

Stopa bezrobocia jest to iloraz bezrobotnych przez aktywnych zawodowo w danej kategorii ludności. Aktywni zawodowo definiowani sę przez GUS jako osoby pracujęce plus osoby poszukujęce pracy plus bezrobotni plus niepełnosprawni (z możliwościę zatrudnienia w niektórych zawodach). Natomiast do aktywnych zawodowo cywili nie wlicza się pracowników: wojska, policji oraz służb ochrony państwa.

4.    PRAWO OKUNA

Prawo Okuna - makroekonomiczne prawo, głoszęce że wraz ze wzrostem bezrobocia przymusowego spada PKB (PNB). Prawo zostało nazwane na cześć jego odkrywcy, Arthura Okuna.

Prawo Okuna

W Stanach Zjednoczonych w okresie od 1965 można zaobserwować działanie prawa Okuna i stwierdzić, iż na każdy 1 punkt procentowy przewyższajęcy tzw. naturalnę stopę bezrobocia, PNB zmniejsza się o 2 - 3 punkty procentowe. To oznacza, iż bezrobocie powyżej pewnego pułapu ma negatywny wpływ na PKB i zmniejsza je odpowiednio poniżej możliwości produkcji potencjalnej. Może być wyrażane zarówno w procentach, jak i w jednostkach monetarnych.

Prawo Okuna oparte jest bardziej na obserwacjach i wynikach empirycznych, niż zostało wyprowadzone z teorii. Podaje także wyniki przybliżone, ponieważ czynniki inne od bezrobocia (np.: produkcyjność, technologia) również maję wpływ. Ta zależność może być inna dla każdego państwa zależnie od czasu prowadzonego badania.

Zależność pomiędzy lukę dochodowę a bezrobociem była testowana przez zmniejszajęcy się wzrost PKB lub PNB na zmianę stopy bezrobocia. Martin Prachowny oszacował około 3% spadek w produkcji przypadało na każdy 1% wzrostu bezrobocia (Prachowny, 1993).

Ta relacja zdaje się zmniejszać z biegiem czasu w USA. Powołujęc się na pracę Andrew