83231

Grupa metod intensyfikujące zajęcia ruchowe.

We wczesnych latach 50. dwaj angielscy uczeni, przy okazji analizowania amerykańskich testów sprawności doszli do wniosku, iż testy te oraz inne ćwiczenia mające na celu podnoszenia sprawności motorycznej można wykorzystać do prowadzenia zajęć w przedszkolu. W tym celu należy zorganizować szereg stanowisk ćwiczebnych “stacji" w takiej liczbie aby na każdą stację przypadało po 2 - 3 ćwiczących. Stacje powinny być ponumerowane, wszyscy ćwiczący powinni być dobrze poinformowani jakie ćwiczenia powinny być wykonywane na każdej stacji. Stacje winny być ustawione na obwodzie koła lub elipsy w celu wprowadzenia zasady’ iż po ukończeniu ćwiczenia przesuwamy się o jedno miejsce w prawo, aż każdy ćwiczący przejdzie przez wszystkie stacje. Stacje powinny’ być zaopatrzone w odpowiednie przyrządy lub przy^fbory. Nie jest to jednak zasada obowiązująca. Metody tej nie można stosować przy wprowadzaniu nowych ćwiczeń, lecz należy ją traktować jako utrwalającą lub doskonalącą dane elementy. Obwód ćwiczebny powinien znaleźć się w głównej części zajęcia. Ćwiczenia na poszczególnych stacjach nie powinny trwać dłużej niż 1 -1.5 minuty’. Po ćwiczeniach na 4 stacjach n-elka powinna przerwać zajęcia i zorganizować znaną i łubianą zabawę przez dzieci. Po 4 -5 minutach należy skierować dzieci do dalszych ćwiczeń na obwodzie.

Istnieje również metoda zadań dodatkowych pochodzenia szwajcarskiego. Polega ona na tym. iż oprócz zadań głównych stosuje się zadania dodatkowe w celu zajęcia dzieci oczekujących na swoją kolejkę do ćwiczeń głównych. Ćwiczenia dodatkowe stosunkowo łatwe nie wymagają wiele miejsca, mogą być wykonywane z przyborem. z udziałem partnera lub bez. Zajęcie dzieci przedszkolnych z najstarszej grupy zadaniami dodatkowymi znacznie podnosi efektywność wykonywanych ćwiczeń, wpływa na lepsze wykorzystanie czasu zajęć . eliminuje czas wyczekiwania na swoją kolejkę.

W starszym wieku przedszkolnym można zastosować również tor przeszkód. I 'a torze trzeba pokonać olo*eślony dystans, na którym usytuowane są przeszkody’. Przeszkody mogą być naturalne, sztuczne lub kombinowane. Jeżeli tor przeszkód organizowany jest na powietrzu to jego długość powinna wynosić 70- 100 metrów. Liczba przeszkód nie powinna przeinaczać 10. Nie można dopuścić aby’ przeszkodę pokonywało 2 dzieci naraz. Przed biegiem należy’ dzieciom umożliwić wypróbowanie ltaźdej przeszkody. Nie odczuwają wtedy lęku. który towarzyszy nieznanej przygodzie. Z uwagi na to iż jedna zablokowana przeszkoda może zahamować dalsze funkcjonowanie toru. dobrze jest zorganizować tor w następujący sposób: przez środek terenu lub sali biegną dzieci parami a przy końcu sali pary rozdzielają się i wówczas jeden rząd biegnie w lewo dokoła a drugi w prawo. Tor przeszkód jest atrakcyjną formą organizacji zajęć, nie należy jednak wprowadzać współzawodnictwa indywidualnego lub zespołowego z mierzeniem czasu, dopingiem i całą oprawą zapożyczoną ze sportu wyczynowego.