83397

W ramach tego modelu wyróżnia się dwa odmienne nurty, w których podobnie definiuje się funkcję nauczyciela, lecz odmiennie określa obszary poznawanej wiedzy.

^ W ramach pierwszego nurtu zakłada się, że przyswajaniu wiedzy najlepiej służą zadania i projekty, związane z autentyczną życiową aktywnością ucznia. Kształcenie odbywa się poprzez formułowanie interesującego zadania - na przykład klasa planuje wykonanie badania lub napisanie książki na jakiś temat. Rozdziela się role od wykonania. Do zrealizowania takiego projektu (na przykład na temat „Sezonowe migracje ptaków z naszej okolicy”)trzeba wykorzystać wiedzę z różnych dziedzin: matematyki- aby analizować dane i szacować postępy w realizowaniu poszczególnych etapów projektu; biologii -aby utworzyć własną strukturę    zadania

i zinterpretować uzyskane wyniki, jeżyka polskiego - aby poprawnie i intrygująca opisać różne aspekty danego przedsięwzięcia. Ogólnie rzecz biorąc, nauczyciel jest tutaj koordynatorem, zarządzającym i wspierającym pracę zespołu.

^ W ramach drugiego nurtu silniejszy nacisk zostaje położony na problemy i zadania specyficzne dla danej dziedziny wiedzy. I tak, pewne problemy matematyczne przekładane są na konkretne sytuacje i rolą nauczyciela jest wspomaganie myślenia ucznia, aby potrafił on samodzielnie dojść do abstrakcyjnych wniosków i uogólnień. Wiedza przyswajana jest poprzez rozwiązywanie problemów z danej dziedziny. Nauczyciel musi zatem bardzo dobrze znać treść danej dziedziny i umożliwi uczniom dokonywanie wglądów i uzyskiwanie wiadomości o kluczowym dla danej dziedziny znaczeniu.

Ogólnie mówiąc, nauczyciel pełni tutaj funkcję przewodnika - osoby, która stwarza sytuacje wyzwania, zachęca do podejmowania zadań i projektów. Zadanie nauczyciela polega również na koncentrowaniu uwagi uczniów na krytycznych elementach wiedzy i na konstruowaniu sytuacji, w których mogą oni sami zobaczyć, że pewne abstrakcyjne informacje z danej dziedziny są niezbędne lub ważne dla lepszego zrozumienia problemu.

Nauczyciel jako mistrz

Trzecie ujecie procesu nauczania traktuje nauczyciela jako mistrza, jako główne i podstawowe źródło wiedzy. Zadaniem ucznia jest zrozumienie prezentowanych treści oraz powodów, dla których są one przedstawione w taki, a nie inny sposób. Nauczyciel jest widziany jako przekaźnik gotowej, uporządkowanej wiedzy. Wskazuje się na dwie ważne zalety tego procesu nauczania - szczególnie w warunkach akademickich, gdy wykładowcą jest    wybitny    specjalista    z    danej    dziedziny.

Po pierwsze, kształcenie ma wtedy charakter demokratyczny i egalitarny - wartościowa wiedza przekazywana jest wszystkim studentom, a nie tylko wąskiej grupie ekonomicznie lub intelektualnie uprzywilejowanych. Po drugie, dobry wykład prezentuje jasną strukturę, koncentruje uwagę na istotnych aspektach i wskazuje na znaczące implikacje prezentowanych treści. Głównym mankamentem takiego właśnie podejścia, gdy stanowi ono podstawę przekazywania wiedzy, jest to że uczeń może mieć trudności ze zrozumieniem sensu i głębszych implikacji prezentowanych zagadnień (ze względu na niemożliwość podjęcia dyskusji z wykładowcą). W dobrze skonstruowanym planie nauczania nauczyciel jako lider, który potrafi przedstawić ważne i podstawowe treści w uporządkowany sposób, ma jednak bardzo duże znacznie.