83889

Mógł korzystać z prawa inicjatyw}’ ustawodawczej oraz prawa weta zawieszającego w stosunku do ustaw.

Ministrowie solidarnie odpowiadali za politykę rządu przed obiema izbami Ponosili także indywidualną odpowiedzialność za wydawane przez nich akty urzędowe. Podobnie jak prezydent, ponosili odpowiedzialność konstytucyjną za złamanie konstytucji lub prawa.

W 1872 r. przywrócona została w systemie władzy III republiki francuskiej Rada Stanu. Na jej czele stanął minister sprawiedliwości. Rada zajmowała się opiniowaniem projektów ustaw oraz niektórych prezydenckich dekretów. Pehiiła także rolę najwyższego sądu administracyjnego.

Praktyka ustrojowa III republiki pokazała, że dominującą rolę w państwie odgrywał rząd. na czele którego stanął premier. Tego ostatniego stanowiska konstytucja z 1875 r. nie wprowadzała. W praktyce zostało ono wprowadzone przez przewodniczenie Radzie Ministrów przez jednego z ministrów. Rząd odpowiadał przez Izbą Deputowanych, co w praktyce przyczyniło się do ukształtowania politycznej odpowiedzialności Rady Ministrów przed Izbą Deputowanych. Władza prezydenta nie była w pełni wykorzystywana. Z tego też powodu, stanowisko to zostało zdominowane przez Izbę Deputowanych Parlament doprowadził nawet pośrednio do wprowadzenia odwołalności prezydenta, bowiem za czasów III republiki zmusił do ustąpieiua trzech prezydentów, jeszcze przed upływem ich kadencji.