84093

Partenon jest najwspanialszą świątynią dorycką wzniesiona na fundamentach starej świątyni na wzgórzu Akropolu w Atenach w latach 447-434 p.n.e.. Główna sala podzielona była dwupiętrowym szeregiem kolumn na trzy nawy w ten sposób powstała galeria zwana emporą. Za pełna ścianą nawy znajdował się skarbiec państwowy. Zewnętrzne mury ozdobione były płaskorzeźbami figuralnymi. Partenon dookoła otaczała kolumnada zwojona na szczytach. Na Fryzie partenońskim, którego tematem jest procesja ku czci bogini Ateny, w mistrzowski sposób przedstawiono postacie i sceny z życia Aten. Rzut świątyni był prostokątem, kolumny podtrzymywały belkowanie wraz z opartym na nim dwuspadowym dachem.

Ze świątyń o rzucie koła najsławniejszy jest Panteon w całości zachowany do dziś. Uznany jest za szczytowe osiągnięcie rzymskich budowniczych w dziedzinie konstrukcji sklepień. Budynek składa się z dwóch zasadniczych części: portyku (ośmiokolumnowy) i wielkiej rotundy. Wysokość Panteonu równa jest średnicy (43,2 m) podstawy. Całość przekryta kopułą (ok. 22 m wys.) z otworem u szczytu średnicy 9 m oświetlającym wnętrze. Kopuła opiera się na kolistym murze, którego ciężar zmniejszono przez zastosowanie wnęk w których mieściły się posągi bóstw. Panteon wzniesiono w 27 r. p,n.e., lecz dopiero odbudowa między 80 a 202 r. n.e. nadała mu obecną formę. Panteon miał jeszcze jedną wyjątkową dla starożytności konstrukcję: strop portyku podtrzymywały metalowe dźwigary z brązu.

PDF created with pdfFactory trial version www.pdffactorv.com