84796

•    Pełni funkcje adaptorów, które przetwarzają informację zawartą w sekwencji kwasu nukleinowego mRNA w informację określająca sekwencję składników budujących białko

•    są ważnymi składnikami rybosomów, które prowadzą translację.

WIĄZANIA ELEKTROSTATYCZNE (JONOWE):

Zależą od elektrycznych ładunków atomów. Wiązanie to powstaje najczęściej między metalem a niemetalem. Różnica elektroujemności w skali Paulinga jest większa lub równa 1,7. Największy udział tego rodzaju wiązania można zaobserwować w związkach Litowców z flnorowcami. Związki, w których ono występuje, są zdolne do dysociacii elektrolitycznej, tzn. do rozpadu na wolne jony. Stopy i roztwoiy związków chemicznych, w których występuje wiązanie jonowe są elektrolitami, tzn. są zdolne do przewodzenia prądu elektrycznego. Jest nazywane mostkiem solnym. Angażuje tylko cząsteczki posiadające ładunek. Jest osłabiane w wodzie. Przeważnie posiada energię między 3 a 7 kcal/mol.

WIĄZANIA WODOROWE:

Angażuje atomy O i H lub N i H. Jest osłabiane w wodzie. Wymaga cząsteczek polarnych lub z ładunkiem. Są stosunkowo słabymi wiązaniami, występuje w budowie DNA i białek. Są w zasadzie wiązaniami elektrostatycznymi. Są znacznie słabsze od wiązań kowalencyjnych. Najsilniesze wiązania wodorowe to te którego donor, atom wodom i akceptor lezą w jednej linii (są kolineame). Przeważnie posiada energię między 3 a 7 kcal/mol.

WIĄZANIA VAN DER WAALSA:

Są to oddziaływania między trwałym dipolem i indukowanym (wzbudzonym) dipolem. Są spowodowane zachodzącymi w czasie zmianami rozkładu ładunków elektronowych wokół atomu. Posiada energię około 1 kJ/mol. Jest optymalne dla odległości kontaktowej van der Waalsa. Angażuje atomy polaryzowane.

ODDZIAŁYWANIA HYDROFOBOWE:

Istnieje tylko w wodzie. Wymaga cząsteczek niepolamych. Oddziaływanie to odpycha cząsteki wody. Występuje w białkach w strukturach 3 i 4-rzędowych.

BIAŁKA:

Są liniowymi polimerami, zbudowanymi z monomerycznych jednostek, zwanych aminokwasami. Zwijają się spontanicznie w struktury przestrzenne. Białka zawierają szeroki zakres grup funkcyjnych, powoduje to duże zastosowanie białek: - pełnią funkcje strukturalne (budulec struktur komórkowych: błon i koloidów komórkowych, chromatyny, składnik tkanek łącznych, wytworów naskórka kręgowców, płynów ustrojowych);

-    jako enzymy biorą udział w katalizie enzymatycznej;

-    transportują i magazynują substancje (np. hemoglobina, ferrytyna);

-    umożliwiają ruch (białka motoiyczne: miozyna, dyneina);

-    uczestniczą w sygnalizacji (hormony białkowe, czynniki wzrostu);

-    biorą udział w regulacji genów;