inaczej niż cynicy pojmowali cnotę - ich ujęcie było bardziej wyrafinowane intelektualnie (ludzie z natury są dobrzy, wszelka skłonność do zla jest „importem" z zewnątrz) cnota to wartość absolutna i niepodzielna, tak mężczyzn, jak i kobiet, wolnych i niewolników mądrość jest identyczna z wolnością (człowiek mądry jest wolny)
wyznawali zasadę fatalizmu („stoicki spokój" nakazywał znosić nawet największe przeciwności losu)
w relacjach społecznych nie odbiegali od innych myśli filozoficznych (np. niewola to tylko stan zewnętrzny, materialny, człowiek może być wolny duchowo, jednakże rozróżniali również niewolę wewnętrzną, niewolę, w którą popadał człowiek głupi) stoicyzm aprobował własność prywatną i społeczną nierówność
państwo występowało w kręgu zainteresowali stoików (wyznawali zasadę wespół pracy z władzą, pizenikali do grup rządzących)
stoicyzm spośród wszystkich hellenistycznych filozofii był najbliższy polityce (widzieli w niej narzędzie realizacji swojej filozofii kosmosu)
państwo musiało jednak spełniać określone warunki (musiało być tworem rozumnym)
stoicy nie dyskwalifikowali żadnej z fonu ustrojowych, uważając, że każda może być dobra, pizy
zachowaniu racjonalności
w kwestii piawa umiejętnie synclironizowali prawo naturalne z państwowym
stoicy z natury nie byli egoistami (byli społecznie zaangażowani)
stoicyzm nie był buntowniczy, bliżej mu do konserwatyzmu, aniżeli do refonnizmu