Układy współrzędnych i odwzorowania stosowane w Polsce po II wojnie światowej.
2/ 1942”
Do połowy lat 60 obowiązywał w Polsce ukl.współrz. zwany „1942”.Powstał w wyniku zastosowania odwzorowania Gaussa-Kriigera na elips Krasowskiego.
Obejmował dwa podsystemy:
-odwzorow. w pasach południkowych o szerokości 6°. W wyniku tego na obszarze Polski powstały 2 strefy odwzorowawcze z poł. środkowymi 15° i 2 l°.Odwz. miało zastosowanie dla map średnio-i maloskalowych. Zniekształcenia odwzorow. Zmieniały się od 0 na pół środkowym do ok.+59cm/km na brzegach strefy.
-odwzorow. w pasacli południkowych o szerokości 3°-powstaly 4 str efy odwzorowawcze z pol.środkowymi 15°, 18°,21°,24°.Odwzorow. miało zastosowanie dla map wielkoskalowych. Zniekształcenia na brzegach stref dochodziły do +15cm/km.
3 1965”
Wprowadzony pod koniec lat 60.
Kr aj został podzielony na 5 stref przy czym w strefach 1,2,3,4 zastosowano tzw.odwzor.quasi-stercograficznc, w strefie 5 -zmodyfikowane odwzor. Gaussa-Kriigera W strefach 1-4 (odwzorow. wiemokątne) przyjęto skalę w punkcie głównym m0=0,9998 tzn. zniekształcenie odwzorowawcze w tym punkcie wynosiło z zal. -20cm/km. Układ ten był przeznaczony głównie do tworzenia i eksploatacji mapy zasadniczej.
4.GUGiK-80
Przyjęty dla map przeglądowych w skalach 1:100 000 i mniejszych, oparty najednostrefowym odwzorowaniu quasi-stereograficznym .Punkt główny wybrano w przybliżeniu w środku Polski:BO = 52°10\ L0 = 19° 10’.
Elipsoida WGS-84 (GRS-80)
Wszystkie obliczenia wykonano na nowej elipsoidzie systemu EUREF zwanej GRS-80. W latach późniejszych wprowadzono zmodyfikowany zbiór par ametrów znany pod nazwą WGS-84.