Przepisy ustawy regulowały najem samodzielnych lokali mieszkalnych przeznaczonych w całości przez wynajmującego do wynajmowania oraz zasady przyznawania dodatków mieszkaniowych.
Ustawa miała zastosowanie oprócz najmu nawiązanego po wejściu ustawy w życie także do najmu nawiązanego przed dniem je wejścia. Ponadto utrzymała w mocy stosunki najmów podlegające ustawie z 1974r. Prawo Lokalowe.
Najem nawiązany na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale lub na podstawie innego tytułu prawnego przed wprowadzeniem w danej miejscowości publicznej gospodarki lokalami albo szczególnego trybu najmy był rozumiany wg nowej ustawy jako najem umowny zawarty na czas nieoznaczony (nieokreślony).
Następny akt prawny tu ustawa z 2001 o ochronie praw lokatorów i mieszkaniowym zasobie gminy.
Charakterystyka lokali z najmu
Ustawa o ochronie praw lokatorów z 2001 reguluje zasady i formy ochrony praw lokatorów oraz zasady gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy. Ta ustawa definiuje lokatora. Jest to najemca lokalu lub osoba używająca lokal na podstawie innego tytułu prawnego niż prawo własności.
Ta ustawa definiuje powierzchnię użytkową lokalu mieszkalnego jak również, które powierzchnie nie uważa się za powierzchnię użytkową lokalu mieszkalnego (balkony, tarasy, schowki w ścianie, loggia).
Ta ustawa podaje sposób obmiaru powierzchni mieszkania i dokonuje się to w świetle wyprawionych (wytynkowanych) ścian.
2.20m - 1.40m -> 50%
< 1.40m nie ujmuje się