85368

Przez punkt P na wysokości H nad geoidą poprowadzona jest linia siły ciężkości (wklęsła ku biegunowy) i przecina ona geoidę w punkcie G. Kierunek prostej pionowej w pkt P różni się od kierunku prostej pionowej w pkt. G. Zatem kąty jakie tworzą te proste z płaszczyzną równika, czyli szerokości <|>p. są różne. Wyprowadza się wzór:

<p_a-<p_e =-—■/?• sin2<p dlaR=637lkm, p=0.0053 R

<Po~<Pv =-

H -sin2q>

albo

<Pc~<Pe

H

■ sin 2q>

1202-10 m    1"    5830m

Redukcja rówita się 0 dla cp=90° i <p=0° (biegun i równik), ponieważ limę sil są tam proste. Dla cp=45° redukcja jest największa, dla H=5830m redukcja wyniosła by 1”. l”-30m    0,1”-3m

3. Redukcje azymutu astronomicznego.

3.1 Redukcja azymutu ze względu na wzniesienie celu ponad geoidę

Prowadząc przez N, i P płaszczyznę nonnalną otrzymamy przekrój normalny SP”, którego azymut A’=BSP” jest azymutem zmierzonym. Wyprowadza się :

A- A'= i

■H)

2a

•cos' (p -sin 2 A' gdzie

— = 0108— 2a    km

np. dla H-lkm max redukcji wynosi 0,11”

Ponieważ azymut obarczony jest większymi błędami obserwacyjnymi, to jeśli cel nie był bardzo wysoko często redukcję można zaniedbać.