86309

1. REWOLUCJA 1905 ROKU W ROSJI:

1861 rok - uwłaszczenie chłopa w Rosji, dzięki czemu rozwinął się przemysł. Istniały różne nielegalne partie: od 1883 roku - „Wyzwolenie pracy” Jerzego Plechnowa (marksistowska); 1895 rok - „Związek walki o wyzwolenie klasy robotniczej” (marksistowska); 1898 rok - „Socjaldemokratyczna partia robotnicza Rosji” Lenina. Na zjeździe tej partii w 1903 roku nastąpił rozłam na bolszewików (większość), czyli skrajnych komunistów i niemszewików (mniejszość).

Powody wybuchu rewolucji w Rosji zbierały się przez wiele lat, a były to: ludzie nie chcą cara; brak żywności i wolności; brak konstytucji, parlamentu, pluralizmu politycznego; są przeżytki feudalne. Cała rewolucja to opóźniona Wiosna Ludów.

Bezpośrednie przyczyny wybuchu rewolucji: kryzys gospodarczy; przegrana wojna z Japonią, krwawa niedziela w Petersburgu (z inicjatywy duchownego Jerzego Gapona, 22 stycznia 1905 roku odbyła się pokojowa manifestacja, która szła pod pałac zimowy cara Mikołaja II, pod pałacem wojsko otworzyło ogień, 1 tys. zabitych). W takim wypadku ludzie zaczęli wychodzić na ulicę i zajścia trwały do grudnia 1905 roku, po czym rewolucja upadła. Strajkowali chłopi, studenci, wojsko przechodzi na stronę demonstrujących. Nad całą rewolucją bolszewicy chcieli przejąć władzę. 6 sierpnia 1905 roku car godzi się na wybory w systemie kurialnym (z góry ustalono %, ilu ludzi i z jakiej klasy wejdzie w skład dumy). Pomimo tego dalej były walki (październik 1905 - 2 min ludzi) i 17 października 1905 roku car ogłasza większe prawa wyborcze, wolność druku, wieców, zgromadzeń, stowarzyszeń.

Grudzień 1905 roku była bitwa moskiewska, która upadła, a za nią całe powstanie - duma jednakże została, mogły tu być nawet mniejszości.