Środki polityczne a fazy politycznego procesu decyzyjnego
Podział procesu decyzyjnego na fazy:
a) 1 faza (artykulacja interesów podmiotów decyzji) - każdy z uwikłanych podmiotów w proces decyzyjny chce przedstawić swoje racje i chce zainteresować decydenta politycznego, żeby podjął decyzję i zaczął ją rozpatrywać. Trzeba dotrzeć do mass mediów albo do polityka, który najlepiej, jeśli ma kontakty. Można też zaliczyć manifestacje, strajki, terroryzm. Swoje interesy przedstawiają podmioty wiodące i przeciwne. Ważne jest zdobycie silnego podmiotu wpływu (autorytet, któty często pokazywany jest w mediach);
b) 2 faza (następuje formułowanie treści merytoiycznej, decyzja proceduralna jest już podjęta) - jak decydent zauważy podmiot wiodący, zaczyna się coś dziać. Podmiot wiodący jest zapraszany, żeby przedstawić swój pomysł. Należy zrobić odpowiedni szum informacyjny, stosować lobbing. Ważna też jest umiejętność dyskusji, żeby przekonywać. Ważne są też eksperymenty i kto je robi;
c) 3 faza (podjęcie decyzji) - są różne warianty głosowania i w zależności od tego są różne wyniki: głosowanie względne (przewaga 1 głosu) - np. na zebraniach politycznych; bezwzględne (50% +1); większość kwalifikowana (2/3); obalenie weta (3/5); większość ważona (Parlament Europejski); konsensus - jednomyślne podejmowanie decyzji (tak długo się dyskutuje, dopóki nie podejmie się decyzji); głosowanie metodą eliminacji (przy wybieraniu miejsca Igrzysk Olimpijskich);
d) 4 faza (wykonanie decyzji) - system nagradzania, karania (za wykonanie decyzji); stosowana metoda perswazji.