80251

Franciscana (1803)

W1796 roku zakończyły się pracę, nad nową kodyfikacją prawa karnego.

Franciszek II, bo od jego imienia nosi nazwę ta kodyfikacja uprowadził najpierw w 1797 roku kodeks, na ziemie dołączone do monarchii w III zaborze, celem -z jednej strony- unormowania sytuacji prawnej na tych terenach, z drugiej zaś. niejako miała być to próba przed wprowadzeniem kodyfikacji na terenie całej monarchii. Pozytywne doświadczenie z obowiązywania kodeksu w galicji zachodniej spowodowały, ze w 1803 roku uprowadzono kodeks na terenie całej monarchii. Kodeks składał się z dwóch części;

—» Zbrodnie

—* Ciężkie przestępstwa policyjne.

Każda z tych ksiąg dzieliła się, na część ogólną, oraz część szczególną.

Kodeks ten realizował w pełni postulaty odejścia od kazuistyki, jednakże w dalece mniejszym stopniu realizował myśli hunuinitarno-prawnonaturalne. Franciscana to powrót kary śmierci za najcięższe zbrodnie, natomiast złagodzono kary pozbawienia wolności. Wprowadzał trójpodział przestępstw (podobnie jak cod poenal) na zbrodnie, występki i wykroczenia. Franciscana często uważana jest za „uwstecznienie” względem Josepliiny i Leopoldiny, jednakże za znaczący postęp należy uznać przywrócenie przez Franciscanę np. instytucji przedawnienia w prawie karnym, z czego rezygnowały poprzednie kodyfikacje. Elastyczny język jakim napisana była Franciscana, pozwalał jej na utrzymanie się w mocy, po nowelizacji Z 1852 roku, aż do 1974 roku.