Zamiar pokrzywdzenia- dłużnik dokonuje czynności prawnej umyślnie w celu pozbawienia wierzyciela możności zaspokojenia wierzytelności z majątku dłużnika.
Ustawodawca chroni przyszłego wierzyciela, tzn. osobę, która dopiero po dokonaniu niekorzystnej czynności prawnej przyszłego dłużnika, nawiązuje z nim stosunek zobowiązaniowy stając się jego wierzycielem.
Ciężar udowodnienia stanów psychicznych spoczywa na wierzycielu.
Jeżeli dłużnik dokonał na rzecz osoby trzeciej darowizny, a był wówczas niewypłacalny lub staje się taki w skutek jej dokonania, ustawa ustanawia domniemanie prawne, że dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli
Korzyść osoby trzeciej
7. Z dokonanej przez dłużnika czynności prawnej jakaś osoba trzecia musi uzyskać korzyść majątkową. Korzyść ta jest powiązana z odpowiednim uszczupleniem majątku dłużnika, powodującym jego niewypłacalność
8. Osoba trzecia, która odniosła korzyść z czynności prawnej musiała wiedzieć lub co najmniej przy zachowaniu należytej staranności móc się dowiedzieć, że dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzyciela. Jeżeli osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową bezpłatną, wówczas uchylona zostaje ta przesłanka skargi pauliańskiej. Zatem gdy osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową bezpłatną, wierzyciel może żądać ochrony, także wtedy, gdy osoba trzecia nie wiedziała i nie mogła przy zachowaniu należytej staranności dowiedzieć się, o tym, że dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzyciela.