(1).
|c0-cfj
gdzie : O / (g/g) - adsorpcja
V/ cm3 - objętość roztworu
Co/ (g /cm3) - początkowe stężenie adsorbatu w roztworze c, / (g /cm3) - stężenie równowagowe adsorbatu w roztworze m« / g - masa adsorbenta.
Zgodnie z twierdzeniem Duhcma (mówiącym, że stan równowagi w układzie zamkniętym, dla którego podane zostały początkowe ilości substancji, można całkowicie określić za pomocą dwóch zmiennych niezależnych, bez względu na liczbę faz, składników i więzów) oraz regułą faz Gikbsa (dla dwuskładnikowego układu składającego się z dwóch faz objętościowych oddzielonych fazą powierzchniową przewidującą dwa stopnie swobody) podanie wartości parametrów stężenia c i temperatury T w stanie równowagi określa jednoznacznie wielkość adsorpcji a. Prawidłowość tą ilustruje funkcja zapisana w postaci uwikłanej:
Zazwyczaj układ charakteryzuje się przez podanie zależności między dwiema spośród powyższych wielkości przy ustalonej trzeciej z nich, a więc np. równaniem izotermy adsorpcji:
Jednym z najbardziej popularnych równań opisujących adsorpcję jest izoterma I.angmuira. W opisie adsorpcji tą metodą przyjmuje się pewne założenia:
1) adsorpcja zachodzi na jednorodnej powierzchni adsorbentu (równocenność energetyczna warstwy oraz brak efektów kapilarnych) oraz nie uwzględnia oddziaływań adsorbat - adsorbat;
2) na powierzchni adsorbentu znajdują się tzw. centra aktywne, na których może jedynie nastąpić adsorpcja pojedynczej cząsteczki adsorbatu;
3) zaadsorbowane cząsteczki adsorbatu nie mogą się przemieszczać po powierzchni (adsorpcja zlokalizowana);
4) utworzona warstwa jest jednocząsteczkowa (monomolekulama).
Dla układu ciecz-ciało stałe równanie izotermy Langmuira przyjmuje następującą postać:
am K • c.
a =-
1+K-c,
Gdzie: om /(g/g) - wartość adsorpcji odpowiadająca całkowitemu pokryciu powierzchni adsorbentu warstwą jednocząsteczkową adsorbatu, tzw. pojemność monowarstwy.
K/(cm3/g) - stała
Równanie dobrze opisuje jedynie izotermy I typu wg kryterium Brunauera:
2