Tworzenie roztworu ze składników można przedstawić następująco:
n,,n2,...,nfl moli składników o entalpiach równych
IJ® L/® rr ®
** 1 » ** 2 »*••» “ 3
roztwór zawierający nl,n2,...,nB moli składników o entalpiach molowych cząstkowych równych
.....h3
B B B
Jeżeli przeliczy się p,oc~u na 1 mol roztworu (łącznie 1 mol składników),
Taki
to otrzyma się molową entalpię mieszania:
formalizm zapisu stosuje się tylko do roztworów nieelektrolitów. Natomiast dla roztworów elektrolitów stosuje się inny schemat. Dla układu dwuskładnikowego (rozpuszczalnik i substancja rozpuszczona) przedstawić go można następująco: n/{ moli substancji
rozpuszczonej o entalpii roztwór [nB +nAmoli) o
molowej H® > entalpiach odpowiednio
nA moli rozpuszczalnika o hb i ha
entalpii molowej H®
Przy założeniach, że T,P = const. zmianę entalpii powyższego procesu nazywa się całkowitym ciepłem rozpuszczania. Odpowiada to ilości energii wymienionej na sposób ciepła między układem a otoczeniem w wyniku danej przemiany i przedstawia się wzorem:
entalpia entalpia czystych
roztworu składników
Kiedy ciepło to przeliczymy na 1 mol substancji rozpuszczonej ( nB = l), to otrzymamy całkowite molowe ciepło rozpuszczania. Jest to ilość energii wymienionej na sposób ciepła w wyniku rozpuszczenia 1 mola substancji B w nA molach rozpuszczalnika przy p,T = const.
Graniczna wartość to tzw. pierwsze ciepło rozpuszczania - jest to efekt rozpuszczenia 1 mola B w nieskończenie dużej liczbie moli A
nA
—-»»
"a
ahm jest funkcją temperatury i składu roztworu, który mierzy się jako stosunek. nA/nB j nazywa się rozcieńczeniem.