Osoba trzecia może zwolnić się od zadośćuczynienia roszczeniu wierzyciela, jeżeli:
a) wskaże mu wystarczające do jego zaspokojenie mienie dłużnika
b) zaspokoi wierzyciela nie dopuszczając w ten sposób do egzekucji z przedmiotu, uzyskanego od dłużnika na podstawie czynności względnie bezskutecznej
Wierzyciel może żądać zaspokojenia z majątku następcy prawnego osoby trzeciej, który uzyskał tę korzyść nieodpłatnie albo działał w złej wierze.
Gdy osoba trzecia nie ma już korzyści uzyskanej od dłużnika, ponieważ ją utraciła lub zużyła, nie odpowiada ona wobec wierzyciela na podstawie ochrony paulińskiej, tylko wówczas wierzyciel może korzystać z ochrony przewidzianej w przepisach o czynach niedozwolonych (art. 415 i n.), jeżeli zachowanie osoby trzeciej jest zawinione.
Orzeczenie pauliańskie ma charakter konstytutywny. Stosunek ten ma charakter zobowiązaniowy.
Zbliżone instytucie
Instytucje prawne oparte na koncepcji względnej bezskuteczności czynności prawnej. Odnosi się to zwłaszcza do ochrony wierzyciela alimentacyjnego w razie zawarcia przez jego dłużnika umowy dożywocia. Instytucja ta zmierza do zapewnienia realnego wykonania zobowiązania. Ponadto: art. 59 KC oraz prawo upadłościowe i naprawcze.