87764

bowiem mniej metanu i etanu niż w wyższej temperaturze i pod wyższym ciśnieniem, przy tym samym stopniu zaabsorbowania węglowodorów C3-C6. Ma to duże znaczenie technologiczne. W procesie odgazolinowania najlepszymi absorbentami są frakcje naftowe zawierające dużo węglowodorów parafinowych (benzyna, nafta, oleje).

Odgazolinowanie metodą niskotemperaturowej kondensacji kondensatowych gazów ziemnych polega na sprężeniu gazu w wymiennikach chłodzonych odparowującym ciekłym propanem lub ciekłym etanem.

b)    Osuszanie gazu ziemnego, cel i główne metody oraz ich efekty

Do głównych metod osuszania gazu ziemnego należą :

•osuszanie gazów metodą absorpcji w roztworach glikoli etylenowych •osuszanie w instalacjach kolumnowych za pomocą glikoli

•osuszanie adsorpcyjne (sita molekularne, tlenek glinu, żel krzemionkowy, węgiel aktywny)

c)    Osuszanie gazu w instalacjach kolumnowych za pomocą glikoli

Jest to najbardziej rozpowszechniony sposób osuszania gazów ziemnych oraz gazów węglowodorowych w przemyśle rafineryjno-petrochemicznym Gaz do osuszania wprowadzany jest do dolnej części absorbera, w której oddzielają się niesione przez strumień gazu krople wody i ewentualnie krople ciężkich węglowodorów. Gaz przepływa następnie do górnej części tego absorbera, w której kontaktuje się przeciwprądowo ze spływającym po półkach wodnym roztworem TEG lub DEG. Osuszany gaz kieruje się ze szczytu absorbera do aparatu, w którym oddzielają się unoszone krople absorbentu.

d)    Osuszanie gazu metodami adsorpcyjnymi

Osuszanie gazów węglowodorowych metodami adsorpcyjnymi stosuje się wtedy, gdy zachodzi potrzeba osiągnięcia bardzo niskiej temperatury punktu rosy. Dokonuje się tego najczęściej, stosując wstępne osuszanie absorpcyjne, a następnie doduszanie na adsorbentach stałych. Umożliwia to znaczne zmniejszenie obciążenia adsorberów i uczynienie całego procesu osuszania bardziej ekonomicznym. Szczególnie powszechnie stosuje się adsorpcję pary wodnej na sitach molekularnych w przypadkach osuszania gazu otrzymanego w procesie pirolizy olefinowej przed jego niskotemperaturowym rozdzielaniem w celu demetalizacji i wydzielenia frakcji wodorowej. Regeneracja sit jest przeprowadzana za pomocą przedmuchiwania gorącym metanem lub frakcją metanowo-wodorową. Czynnik regenerujący jest ogrzewany stopniowo w piecu i kierowany do adsorbera. Następuje desorpcja pary wodnej. Końcowa temperatura regeneracji sit wynosi 350-400

•c.

e)    Metody odsiarczania gazu ziemnego (wymienić)

•Usuwanie H2S i C02 przez absorpcje z reakcją chemiczną (wodne roztwory etanoloamin) np. proces Ekonamin - oczyszczanie diglikoloaminą, absorpcja w gorących roztworach soli alkalicznych •Usuwanie przez absorpcję fizyczną. Proces Rectisol •Proces Sulfinol •Proces Clausa

•Procesy łączące absorpcję siarkowodoru z jego utlenianiem do siarki np. proces Holmes-Stredford •Procesy chylatowe

f)    Metody absorpcyjne odsiarczania gazu ziemnego (etanoloaminy)

Procesy absorpcji H2S i C02 w wodnych roztworach etanoloamin są bardzo rozpowszechnione. Spośród etanoloamin najczęściej stosuje się monoetanoloaminę (MEA) i di etanoloaminę (DEA). Pomiędzy MEA i siarkowodorem lub dwutlenkiem węgla z gazu zachodzą następujące reakcje: