87768

Reformowanie prowadzi się w temp. 480-525 ^#C i pod ciśnieniem 0.7-3.0 MPa. Bardzo ważne jest utrzymanie intensywności cyrkulacji gazu wodorowego dobranej odpowiednio do strumienia masy zasilającego surowca. Zapobiega to zakoksowaniu i dezaktywacji katalizatora.

W praktyce przemysłowej ostrość procesu reformingu ocenia się na podstawie dwóch parametrów: molowego stosunku wodoru do surowca i szybkości objętościowej.

Oprócz reformatu otrzymuje się także gaz wodorowy oraz gaz płynny.

Niskociśnieniowe instalacje reformingu z cykliczna regeneracją katalizatora

Instalacja wyposażona jest w ciąg trzech reaktorów oraz dodatkowy tzw. Swing reaktor, którym można zastąpić dowolny z zasadniczych reaktorów. W każdym momencie pracy instalacji jeden z tych czterech reaktorów znajduje się w cyklu regeneracji katalizatora. Polega on na włączeniu do pracy reaktora ze świeżo zregenerowanym katalizatorem z jednoczesnym rozpoczęciem cyklu regeneracji w kolejnym reaktorze. Instalacja jako całość pracuje w sposób ciągły, lecz poszczególne reaktory -periodycznie.

Podstawowym produktem instalacji jest wysokooktanowy reformat LOB=95-103 (bez dodatku tetraetyloołowiu) lub wydzielany z niego koncentrat węglowodorów aromatycznych.

Instalacje reformingu z ciągła cyrkulacją i regeneracją katalizatora

Jest to generacja instalacji technologicznych pozwalających prowadzić stabilnie proces reformingu z utrzymywaniem wysokiej temperatury (do 540 °C) i niskiego ciśnienia (0,3-1,0 MPa) w reaktorach. Ciągły dopływ świeżego zregenerowanego katalizatora zapewnia przy tym możliwość utrzymywania tych zaostrzonych parametrów technologicznych w okresach czasu ograniczonych jedynie koniecznością przeprowadzenia prac konserwacyjno-remontowych. Wymianę katalizatora prowadzi się bez zatrzymania instalacji. Instalacje z ciągłą regeneracją są oferowane przez dwie firmy - UOP i IFP. Obydwa procesy różnią się znacznie.

Zalety i wady procesów UOP i IFP.

Ciągłe procesy reformingu UOP i IFP prowadzi się pod niskim ciśnieniem. Z tego względu konieczne było zastosowanie specjalnych rozwiązań konstrukcyjnych aparatury (pieców, wymienników ciepła, reaktorów). Trudność polegała na takim zaprojektowaniu tych aparatów, aby spadek ciśnienia był w nich minimalny. Drugim trudnym problemem technologicznym jest odzyskiwanie reformatu unoszonego z gazem wodorowym oddzielającym się w separatorze od cieczy pod stosunkowo niskim ciśnieniem. Stosuje się wtedy tzw. Recontacting pod wyższym ciśnieniem.

Zalety procesów reforming z ciągłą regeneracja katalizatora uwidoczniają się wyraźnie przy ich porównaniu z procesem klasycznym. W procesie ciągłym uzyskuje się większą o ok. 2% obj. Wydajnośćreformatu (C5+) oraz większą wydajność wodoru.

Kra king katalityczny

Z samego rozdestylowania ropy można, zależnie od jej jakości otrzymać 15-20% benzyn. Dodatkowae ilości benzyn wytwarza się z destylatów próżniowych w wyniku poddania ich procesi katalitycznego krakingu.

Surowcem procesu są destylaty próżniowe z DRW lub mazut, będące złożoną mieszaniną węglowodorów. Z tego względu reakcje zachodzące podczas krakowania są skomplikowane i wielokierunkowe. Przebieg tych reakcji zależy od składu surowca i warunków prowadzenia procesu. Jednocześnie z reakcjami rozkładu cząsteczek węglowodorów zachodzą reakcje wtórne: kondensacja, cyklizacja oraz izomeryzacja. Na przebieg tych reakcji zasadniczy wpływ ma temperatura i obecność katalizatora.

Kraking katalityczny prowadzi się w temp. 380-440 *C, w których nawet bez użycia katalizatora zachodzą ze znaczną szybkością następujące reakcje termiczne:

-rozerwanie wiązań C-C w cząsteczkach parafin z wytworzeniem olefin o mniejszej masie molowej -odwodornienie naftenów prowadzące do węglowodorów aromatycznych

-rozerwanie pierścieni naftenów z wytworzeniem węglowodorów nienasyconych (olefinowych lub dienowych)

-polimeryzacja olefin wytworzonych w wymienionych reakcjach oraz ich kondensacja z dienami do węglowodorów aromatycznych

Katalizatorami reakcji krakingu katalitycznego sa glinokrzemiany, zeolity.