89787

zawierających siarkę, w niektórych wodach mineralnych oraz w gazach wulkanicznych, towarzyszy także złożom ropy naftowej. Brak życia na dnie mórz i oceanów jest spowodowany również dużym stężeniem siarkowodoru. Może występować pod różnymi postaciami (rozpuszczony gaz, jony kwasu siarkowodorowego czy jego soli), jest to zależne od odczynu wody. Przy pH mniejszym niż 5 - gaz, pH =7 - jony wodorosiarczkowe, pH większe niż 10 -jony siarczkowe. Woda zawierająca siarkowodór ma nieprzyjemny zapach oraz silne właściwości korozyjne. Jego obecność w wodzie do picia jest niedopuszczalna. Jako stężenie niebezpieczne dla zdrowia przyjmuje się 6 mg/m³. Stężenie 100 mg/m³ powoduje uszkodzenie wzroku, natomiast przy stężeniu powyżej 1 g/m³ śmierć może nastąpić już w wyniku zaczerpnięcia jednego oddechu.

2, -Przebie.g:

Do kolby stożkowej odmierzyłem 100 cm3 badanej wody. Odpipetowałem 25cm3, do tej porcji dodałem 5mililitrów 0,1M roztworu jodu, następnie 5mililitrów kwasu siarkowego H2S04 (1:3). Roztwór odstawiłem na 5 minut, mieszając co jakiś czas. Po tym czasie rozpocząłem miareczkowanie roztworem tiosiarczanu sodu. Początkowo z brązowego koloru badany roztwór zmienił barwę na żółtą/żółto-słomkową. Wtedy dodałem 5 kropli skrobi. Roztwór zmienił kolor na grafitowy. Miareczkowałem dalej, aż analizowany roztwór odbarwił się całkowicie. Badanie powtórzyłem trzykrotnie (średnio zeszło mi - 3,9 cm3 tiosiarczanu    sodu).

3.    Reakcje:

4. Obliczeńią:

a - ilość zużytego do miareczkowania tiosiarczanu sodu

5- Wnioski: