90664

Współczynnik długości wyboc/eniowej słupa f.i_x — /u(Ci,Ca) jest funkcją sztywności jego zamocowania na końcach C\, Ci- Sztywności C» (i — 1, 2 — numery węzłów górnego i dolnego) wyznacza się zc wzoru

Ck = --

Kc +

> 0,3

w którym K_c — sztywność analizowanego słupa i K_ox wania słupa w węźle;

(6.30)

— sztywność zamoco-

(6.31)

K_oi = Y,^THi^J,^h'^Ł    (6.32)

j

gdzie:

J*. /i_y — moment bezwładności przekroju i wysokość słupa,

Jfc.ij, Ibjj — moment bezwładności i długość j-tego elementu (belki, słupa) zbiegającego się w /-tym węźle, który jest połączony w sposób sztywny 2 analizowanym prętem (£ — sumowanie obejmuje tylko pręty leżące w płaszczyźnie wyboczenia i sztywno połączone w analizowanym węźle),

Tfij — współczynnik uwzględniający warunki podparcia j-tego elementu w t-tym węźle, na drugim jego końcu, który należy przyjmować:

—    w przypadku układu (ramy) o węzłach nicprzcsuwnych:

7f = 1,5 przy podparciu przegubowym,

77 — 2,0 przy sztywnym utwierdzeniu,

—    w' przypadku układu (ramy) o węzłach przesuwnych:

77 — 0,5 przy podparciu przegubowym,

77 = 1,0 przy sztywnym utwierdzeniu.

Jeżeli słup jest sztywno utwierdzony w fundamencie, należy przyjąć K₀ = K_Ct w pozostałych przypadkach K₀ = 0,1 K₀.

Przedstawiony sposób szacowania współczynnika długości wyboczeniowej można stosować w odniesieniu do slupów obciążonych zmieniającą się siłą osiową, a także do slupów o zmiennej skokowo sztywności na długości pręta. W Eu-rokodzie 3 [791 podano sposób wyznaczania współczynnika r/ belek nieobciążo-nych silą podłużną. Teoretyczne i praktyczne zasady szacowania nośności slupów o zmiennym momencie bezwładności podał Mendera [44].