90672

1.3 ld) lub w wybranych polach (rys. 1.3 le) Rozmieszczenie stężeń jak na lys. 1 31 e stosuje się m in., jeśli konstnikcja dachowa jest montowana w sposób blokowy. Każdy blok składa się z dwóch wiązarów i płatni wraz ze stężeniami połaciowymi, a niekiedy i z pokryciem dachowym, jest ponadto zaopatrzony w pionowe stężenia podłużne. Po ustawieniu takiego zespołu konstrukcyjnego stężenia pionowe podłużne nie są najczęściej rozbierane.

Obciążenie od wiatru działające równolegle do kalenicy sprawia, że jest niezbędne zastosowanie niezależnych stężeń świetlików podłużnych (por rys. 1.35). W celu prostego przekazania obciążeń z konstrukcji hali na fundament zaleca się stosowanie stężeń podłużnych świetlików i slupów w tym samym polu, w którym znajduje się stężenie połaciowe poprzeczne.

Układy geometryczne prętów pionowych stężeń podłużnych dachów hal pokazano na rys. 1.32. Często jako pasy górne tych tężników wykorzystuje się pięty platwi pelnościennych. Przy małym rozstawie wiązarów w stosunku do ich wysokości stosuje się rozwiązalna podane na rys. 1.32a, b. Aby uniknąć ostrych kątów wykratowań prętów tężników, jako usztywnienia podłużne dachów stosuje się kratownice pokazane na rys. 1.32cn-h. Płatwie kratowe (używa się ich dorozpiętości większych niż 10 m) są często wykorzystywane jako część pionowego stężenia podłużnego dachu hali (rys. 1 32i). Wówczas przypodporow'e węzły dolne platwi kratowych są połączone piętem-zastrzalem z dolnym pasem rygla.