90691

(7.41)

N M Myr ¹⁷ " A ~ Ar ~ y(r + y)

gdzie:

A — pole przekroju poprzecznego pręta, r — promień krzywizny osi pręta (rys. 7.7), y odległość rozpatrywanego punktu od osi y, przyjmowana jako dodatnia na zewnątrz, a ujemna do wewnątrz naroża.

Y — cecha geometryczna przekroju, która jest odpowiednikiem momentu bezwładności, obliczana dla przekroju dwuteowego ze wzoru

ln

r - 0,5/r    , r - 0,51?- + U

I ln--^L

r + 0,5/t Ir

r — 0,5 h

,, ?' + 0,5/?. - tf ₂

+ t_v;r ln-—- -    / r j

r — 0,5/i — tf

(7.42)

gdzie:

t_w, tf — grubość środnika i pasów,

b_e — efektywna szerokość pasa według (7.43),

h, — wysokość przekroju dwuteowego.

Jeżeli r —» oc, to r/(r + «/)—♦ 1, natomiast Y —> J_x. W przypadku parametru rjh < 3 opis naprężeń według (7.41) daje wyniki zgodne z otrzymanymi eksperymentalnie.

Na rysunku 7.8 pokazano wykresy naprężeń normalnych (rys. 7.8a. b) i stycznych (rys. 7.8c) przy różnych krzywiznach naroża pręta silnie zakrzywionego o prostokątnym przekroju poprzecznym.