90806

XF dotyczy przypadków, gdy beton w stanie mokrym jest narażony na cykliczne zamrażanie i odmrażanie, a klasa X A dotyczy gruntów i wody gruntowej zanieczyszczonych chemicznie.

Zgodnie z wymaganiami Eurokodu, aby zachować co najmniej 50-letnią trwałość obiektu należy stosować wartości wytrzymałości (klas betonu) i zawartości cementu, wody i powietrza podane w tablicy 2.1. W środowisku agresywnym chemicznie (XA2. XA3) należy stosować cement odporny na siarczany (HSR), na konstrukcje masywne (filary, przyczółki) -cement o niskim cieple hydratacji (LH), a dla kruszyw o potencjalnej reaktywności alkalicznej - cement nisko alkaliczny (NA).

Tablica 2.1. Zalecenia dotyczące jakości betonu wg EC

Klasa ekspozycji	Minimalna klasa betonu	Minimalna zawartość cemenm [kg/m'1	Maksymalny stosunek \Wc	Minimalna zawartość powietrza [%}
XC1	C20-/25	260	0,65
XC2	C25/30	ro oe o	0,60
XC4	C30/37	300	0.50
XD3	C35/45	320	0,45
XS1	C30/37	300	0,50
XH	C30/37	300	0.55
XF2	C25/30	300	0,55	4
XF3	C30/37	320	0,50	4
XF4	C30/37	340	0.45	4
XA1	C30/37	300	0,55
XA2	C30/37	320 (HSR)	0,50
XA3	C35/45	360 (HSR)	0,45

Dla ustrojów niosących, szczególnie wykonanych z betonu wstępnie sprężonego, zalecany jest cement portlandzki (CEMI), a dla masywnych fundamentów i korpusów podpól - cement hutniczy (CEMIII). Cementy o niskim cieple hydratacji oraz cementy hutnicze właśnie dzięki obniżeniu ciepła uwodnienia czy spowolnieniu wiązania i obniżeniu skurczu eh minują, a przynajmniej ograniczają zarysowanie betonu.

Aktualne wymagania krajowe nie nawiązują do omówionych klas ekspozycji żądając stosowania co najmniej klasy: