95020

•    legitymizacja instytucji kontaktów między ambasadorami państw Dziewiątki w sprawach EWP oraz szefami misji dyplomatycznych państw Dziewiątki w państwach trzecich i organizacjach międzynarodowych.

Ocena raportu:

•    nie był krokiem w stronę zacieśnienia Unii, ale usprawnił funkcjonowanie Europejskiej Współpracy Politycznej (EWP) poprzez zwiększenie roli prezydencji i zwiększenie liczby spotkań MinSZ, podstawa dla EWP w kolejnych latach,

•    po Raporcie Kopenhaskim EWP zaczęła sprawnie funkcjonować, państwa potrafiły zgodnie wypracowywać porozumienia, gorzej było w sprawie wypracowania jednolitego stanowiska wobec USA i NATO.

•    Poszerzono zakres problematyki będącej przedmiotem konsultacji (polityka wobec państw arabskich, Cypru, Portugalii, państw Europy Środkowo-Wschodniej i państw członkowskich EWG).

AD. 2 RAPORT TINDEMANSA - 7 stycznia 1976

(nazwa pochodzi od nazwiska premiera Belgii Leo Tindemansa)

Poprzedziło go:

•    podpisanie Dokumentu Tożsamości Europejskiej - 15.12.1973, Kopenhaga - stwierdzał

iż podstawą tożsamości europejskiej są jedność, traktaty wspólnotowe i jedność

współpracy politycznej:

•    powołanie Rady Europejskiej, Paryż, grudzień 1974: instytucjonalizacja dot. spotkań na szczycie, jeden wspólny organ dla EWP i Wspólnot Europejskich; Rada miała spotykać się 3x w roku na szczeblu szefów państw i MinSZ (osłabienie ponadnarodowych instytucji Wspólnot, ale tez przerywanie impasu w EWP):

W celu ujednolicenia polityki zagranicznej Rada Europejska musi:

1.    Znieść różnicę między spotkaniami ministerialnymi w ramach WE i EWP.

2.    Stworzyć jednolite centrum decyzyjne - włączenie do forum EWP wszystkich kwestii, w tym bezpieczeństwa i zagadnień ekonomicznych.

3.    Stworzyć podstawy prawne dla EWP - zmienić naturę EWP.

•    Przyszła UE: pozostanie dziełem niepełnym tak długo, jak długo nie będzie miała wspólnej polityki obronnej.

Raport stał się elementem ważnym w trakcie posiedzeń w 1976 r. Nie zrealizowano jednak postulatów Tindemansa.

Koniec 1976 - Europejska Współpraca Polityczna weszła w fazę stagnacji: istniało jedynie dyplomatyczne forum wymiany poglądów. Działo się tak, ponieważ państwa członkowskie Wspólnot i EWP nie były w stanie wypracować wspólnego stanowiska wobec ataku ZSRR na Afganistan (1978), również wobec konfliktu bliskowschodniego czy wypracowaniu wspólnej decyzja wobec wprowadzonego stanu wojennego w Polce w 1981 roku.

Wobec powyższych należało wprowadzić zmiany.

Lata 80 - inicjatywa Wielkiej Brytanii, która sankcjonowała procedury przyjęte w ostatnich latach, efekt:

AD. 3 RAPORT LONDYŃSKI 13 X 1981

•    utworzenie Sekretariatu Trojki - p. przewodniczące i poprzednicy;

•    pełne włączenie Komisji do spraw Ewp i zwiększenie roli prezydencji w kontaktach z p, trzecimi:

•    włączenie kwestii bezpieczeństwa (ale nie obrony) do EWP;

•    ustanowienie "zobowiązania EWP" do konsultowania przez P. ozlonkowskie SWOidi inicjatyw - przyjęte po długotrwałych dyskusjach, w wyniku któiych stwierdzono, że p.